Mat McNerney (Hexvessel): «Προτιμώ τα δάση από τα είδωλα»

Με αφορμή το φετινό αριστούργημα των Hexvessel, δεν χάσαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Mat McNerney, ο οποίος δεν δίστασε να μας ανοιχτεί, τόσο όσον αφορά τη φιλοσοφία ζωής που έχει, όσο και όσον αφορά τις αγαπημένες του μουσικές. Κυρίως, όμως, αποδείχτηκε περίτρανα για ακόμη μια φορά ότι η πραγματικά καλή μουσική γράφεται μόνο από μουσικούς που συνεχίζουν πραγματικά να διατηρούν την φλόγα του ακροατή-music freak.

Γεια σου Mat. Αυτήν την περίοδο βρίσκεσαι σε περιοδεία με τους Grave Pleasures. Πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος στο "Dreamcrash";

Η ανταπόκριση γενικά υπήρξε πολύ καλή. Οι κριτικές ήταν φοβερές στην Γερμανία, για παράδειγμα. Το κοινό σε αυτήν την περιοδεία ήταν σταθερό και συμμετείχε στο live set. Προσωπικά, ακόμα μου αρέσει πολύ αυτός ο δίσκος. Είναι ένα φοβερό επίτευγμα ζωής. Το να παίζω με αυτούς τους μουσικούς είναι πραγματικά ένα προνόμιο.

Μετά από όλους αυτούς τους μήνες, μπορείς να μας πεις τι συνέβη τελικά με τον Goatspeed και γιατί δεν υπάρχουν πια οι Beastmilk;

Ο Goatspeed δεν ήθελε να είναι μέλος του συγκροτήματος. Ήταν σε κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της περιοδείας και δεν του άρεσε να κοινωνικοποιείται σε αυτό το σενάριο. Δεν πιστεύω ότι είχε πολύ καλό υλικό για τον δεύτερο δίσκο των Beastmilk. Ξεκίνησα να γράφω τραγούδια και η Linnea ξεκίνησε επίσης να γράφει υλικό και αυτό τον εξόργισε. Πίστευε πως έπρεπε να είναι ο μόνος που γράφει τα κιθαριστικά μέρη. Εγώ πάντα έγραφα όλες τις μελωδίες, τους στίχους και τα hook - δηλαδή το ουσιαστικό μέρος του τραγουδιού. Νομίζω πως μετά το "Climax" στέρεψε από ιδέες. Οπότε, τέλος πάντων, διαλυθήκαμε. Στην πραγματικότητα, προχωρήσαμε χωρίς αυτόν. Το καλύτερο πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε. Μερικές φορές, οι φιλίες φτάνουν στην φυσική τους κατακλείδα.

Ο λόγος που επιχείρησα να έρθω σε επαφή μαζί σου είναι ο δίσκος των Hexvessel, ο οποίος μου έχει πάρει τα μυαλά! Αγάπησα τους προηγούμενους και ήξερα πως θα αγαπήσω και αυτόν, όμως δεν περίμενα τέτοιο αριστούργημα. Τι έκανες διαφορετικά αυτήν τη φορά;

Σε ευχαριστώ. Είμαι υπερήφανος για αυτό το άλμπουμ. Δεν έχω δουλέψει πιο σκληρά για τίποτε άλλο ποτέ στη ζωή μου. Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει. Ξοδέψαμε πολύ χρόνο στα τραγούδια αυτού του δίσκου. Επίσης, έχουμε εξελιχθεί σαν live συγκρότημα. Ο ήχος που ακούς είναι ο ήχος που βγάζουμε επί σκηνής. Έχει μέσα του όλες τις ψυχές και τις προσωπικότητες των μουσικών που τον έφτιαξαν. Τους ξέρω πια πολύ καλά. Ξέρω πώς παίζουν, πώς να γράψω μουσική για αυτούς, πώς να γράψω μουσική με αυτούς. Είμαστε σαν αδελφές ψυχές, έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας. Αυτό, νομίζω πως λάμπει σε αυτόν τον δίσκο. Επίσης, ηχογραφήσαμε πολύ αναλογικά, όπως τα τύμπανα για παράδειγμα. Το διασκεδάσαμε και φαίνεται.

Καταλαβαίνω πως το κύριο θέμα είναι ο θάνατος. Ανάλυσέ μας τους στίχους αν θες...

Όταν ψάχναμε τον τίτλο, σκεφτόμουν το "The Tibetan Book Of The Dead" και τον τρόπο που προετοιμάζεσαι για τον θάνατο ή μια σχετική συνειδητοποίηση του θανάτου τέλος πάντων. Ο κύκλος της ζωής και του θανάτου ως το βασικό συνεκτικό στοιχείο του σύμπαντος. Αν το γνωρίζεις αυτό και είσαι μέρος του, τότε είσαι πραγματικά στον δρόμο της διαφώτισης σε αυτήν τη ζωή σου. Είναι κάτι που πιστεύω ότι οι παγανιστές το είχαν πολύ περισσότερο. Ήταν πιο συνδεδεμένοι μαζί του. Η θρησκεία το παραμόρφωσε και το κατέστρεψε. Μας αποσυνέδεσε. Δεν έχουμε αξίες, πέρα από το οικονομικό κέρδος και τα υλικά αγαθά, τα οποία για εμένα είναι δίχως νόημα. Χωρίς ψυχική σύνδεση με τη Γη, χάσαμε τις ρίζες μας και το νόημα της ύπαρξης.

Είναι εύκολο να καταστρέφεις και να εκμεταλλεύεσαι τη φύση όταν θεωρείς τον εαυτό σου ξέχωρο από αυτήν ή ανώτερό της. Αυτό έκανε η θρησκεία. Μας απομάκρυνε εσκεμμένα από το φυσικό μας περιβάλλον και μας έμαθε να το καταστρέφουμε και να του φερόμαστε με ασέβεια. Δεν είμαστε ξεχωριστή οντότητα από τη φύση, προικισμένοι με ένα θείο δικαίωμα να υποτάξουμε και να καταστρέψουμε την κοινή μας παρακαταθήκη. Αντίθετα, είμαστε ένα καίριας σημασίας κομμάτι ενός αρμονικού συνόλου. Η εκμετάλλευση των φυσικών αγαθών πέρα από τις προσωπικές μας ανάγκες φέρνει μόνο ανισορροπία και το επερχόμενο τέλος μας.

Όπως είπε ο David Attenborough: «Είμαστε μια πληγή πάνω στη Γη. Προβλήματα έρχονται για τα επόμενα 50 χρόνια περίπου. Δεν είναι μόνο η αλλαγή του κλίματος. Είναι θέμα χώρου, τα μέρη για την καλλιέργεια τροφίμων για αυτήν την τεράστια ορδή ανθρώπων. Είτε θα περιορίσουμε την αύξηση του πληθυσμού ή η φύση θα το κάνει για μας - και η φύση το κάνει για εμάς αυτήν τη στιγμή». Στο τέλος, ο πλανήτης θα είναι μια χαρά, εμείς όχι. Ωστόσο, οι στίχοι έχουν ένα θετικό μήνυμα. Θα πετύχεις αληθινή ελευθερία και θα ξεφύγεις από την κοινωνία αν ενωθείς με τη φύση.

Πέρα από το στιχουργικό, ο δίσκος είναι και ένα μεγάλο βήμα μπροστά και στον ήχο σας. Προσωπικά, βλέπω δύο επιρροές να κάνουν την εμφάνισή τους πιο δυνατή από ποτέ. Το '60s psychedelic rock και το '80s post-punk.

Κι όμως, δεν υπάρχει καθόλου '80s post-punk στους Hexvessel. Πραγματικά καθόλου!

Ποιά είναι τα σχέδιά σου για την προώθηση του δίσκου;

Έχουμε δύο video από τον δίσκο στο YouTube. Πρώτα, το "Earth Over Us" κι έπειτα το "Cosmic Truth". Όποιος θέλει μπορεί να πάει στο κανάλι μας στο YouTube και να τα τσεκάρει. Επίσης, έχουμε κλείσει περιοδεία ενός μήνα στην Ευρώπη, η οποία ξεκινάει τον Μάρτιο και τελειώνει στο Roadburn τον Απρίλιο.

Το 2016 έχει μπει χάλια, με πολλούς θρυλικούς μουσικούς να αφήνουν τον κόσμο. Οι τελευταίες προσθήκες είναι ο Dale Griffin των Mott The Hoople και ο Glenn Frey των Eagles. Ήσουν οπαδός;

Δεν γνωρίζω τις δουλειές του Dale Griffin. Από την άλλη, ο Glenn Frey ήταν ένας θρύλος και θαύμαζα σε υπέρμετρο βαθμό το πώς έγραφε τραγούδια. Είδα πρόσφατα το ντοκιμαντέρ για τους Eagles. Ήταν πραγματικά υπέροχο. Εύστοχο και ξεκαρδιστικό. Όποιος έχει υπάρξει μέλος μπάντας ή θα ήθελε να γίνει οφείλει να το δει. Είχε πολύ μεγάλο αντίκτυπο στη μουσική. He had a good innings (έζησε μια γεμάτη ζωή) όπως λέμε εμείς οι Βρετανοί. Είχε το ταξίδι του και κατάφερε να πετύχει το μέγιστο. Δεν είμαι πολύ συναισθηματικός όταν πρόκειται για θανάτους διάσημων ανθρώπων, εκτός αν ήταν φίλοι μου. Πραγματικά δεν με επηρεάζει. Όλοι πεθαίνουν.

Με τον Lemmy και τον Bowie να μας αποχαιρετούν, δεν έχουν μείνει πολλοί θρύλοι. Και αυτοί που έχουν μείνει, έχουν γεράσει πραγματικά πολύ. Πλησιάζουμε στο τέλος μιας εποχής. Πιστεύεις ότι η μουσική έχει ανάγκη από θρύλους και larger than life είδωλα;

Με ενδιαφέρουν περισσότερο τα δάση παρά τα είδωλα, ξέρεις. Αλλά πιστεύω ότι η μουσική χρειάζεται σπουδαίους μουσικούς για να φτιάχνουν καλή μουσική. Ο Bowie και ο Lemmy ήταν θρύλοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Αλλά, η ζωή συνεχίζεται. Οι θρύλοι δεν θα ήταν θρύλοι αν δεν πέθαιναν. Είναι σημαντικό το ότι πεθαίνουν για να γεννηθούν νέα άστρα.

Παρ' όλο που η μουσική βιομηχανία ζει δύσκολες εποχές, οι πωλήσεις βινυλίου αυξάνονται. Ποιά είναι η άποψή σου γι' αυτό το φαινόμενο;

Δεν ξέρω, πραγματικά. Στον κόσμο αρέσει η αισθητική και το χειροπιαστό του προϊόντος. Το LP είναι ένα πολύ όμορφο φορμάτ και μοιάζει σαν να έχει μεγαλύτερη σημασία. Είναι συλλέξιμο και ζεστό. Μοιάζει σαν να μαζεύεις αναμνήσεις. Όποιος έχει βινύλια ξέρει πως είναι ένα πολύ νοσταλγικό και γεμάτο νόημα αντικείμενο.

Πιστεύεις ότι η μουσική σας ακούγεται καλύτερη από βινύλιο;

Ναι, η μουσική μας όντως ακούγεται καλύτερη, επειδή ηχογραφήθηκε και έγινε mastering ειδικά για βινύλιο. Πολύς κόσμος που κυκλοφορεί βινύλιο, δεν το φροντίζει ούτως ώστε η μουσική να είναι για βινύλιο - ή για οποιοδήποτε άλλο φορμάτ. Πολλοί κλέβουν. Υπάρχει ένας τόνος σκατένιων βινυλίων εκεί έξω.

Ποιός ήταν ο αγαπημένος σου δίσκος για το 2015; Ακούς νέα μουσική;

Αν ακούω καινούργια μουσική; Είσαι τρελός; Φυσικά και ακούω! Ο αγαπημένος μου δίσκος ήταν το "A Umbra Omega" των Dodheimsgard. Ήταν αριστούργημα. Ορίστε η λίστα μου:

- Dodheimsgard - "A Umbra Omega" (ο καλύτερος δίσκος τους και εύκολα το νούμερο ένα μου για τη χρονιά),
​- Uncle Acid - "Nightcrawler" (ασαφής λατρεία για Beatles -δεν το χορταίνω- εξακολουθώ να απολαμβάνω πάρα πολύ αυτό το συγκρότημα),
- ​Fuzz - "II" (το καλύτερο σαμπαθικό fuzz rock από τους Witch και μετά),
- ​Saturnalia Temple - "To The Other" (deep drone worship! λατρεύω τον ήχο αυτού του άλμπουμ),
​- Death Hawks - "Sun Future Moon" (φινλανδικό krautrock στο στυλ των Circle),
- ​Wand - "1000 Days" (περισσότερο garage rock με λίγο kraut-φοβερά τραγούδια και riff),
- ​John Krautner - "Fun With Gum Vol.1" (τρομερά πιασάρικα τραγούδια -επικίνδυνα πολύ- ήταν ο δίσκος που έλιωσα το καλοκαίρι),
- Dark Buddha Rising - "Inversum" (η πιο βαριά μπάντα της Φινλανδίας - ηχητικό ναρκωτικό),
​- Sexwitch - "Sexwitch" (λες και οι Goat φασώνονται με τους Portishead σε ένα ethnic πάρτυ),
​- Abyssion - "Luonnon Harmonia Ja Vihrea Liekki" (η πρώτη κυκλοφορία από τη δισκογραφική μου, Secret Trees - φινλανδικό psychedelic black metal πρώτης κατηγορίας),
- ​Secrets Of The Moon - "Sun" (ένας κλασικός δίσκος του σήμερα-ένα συγκρότημα που ακόμα πρωτοστατεί και δημιουργεί τα δικά του υποείδη).

Σου άρεσε τόσο πολύ ο δίσκος της παλιάς σου μπάντας ε; Έχει βρει τη θέση του σε πολλές λίστες για το 2015.

Ναι τον λατρεύω. Θα είμαι πάντα ο μεγαλύτερος οπαδός των Dodheimsgard. Είναι συγκρότημα που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Είμαι τυχερός που μπόρεσα να ηχογραφήσω μαζί τους και να δώσω μαζί τους κάποιες φοβερές συναυλίες, παίρνοντας τη θέση του Aldrahn, όταν αυτός έκανε διάλειμμα για να είναι πατέρας. Τώρα έχει επιστρέψει στη θέση που του ανήκει δικαιωματικά και το συγκρότημα είναι τόσο καλύτερο με αυτόν πίσω. Ελπίζω να μην αργήσουν να κυκλοφορήσουν τον επόμενο δίσκο τους. Θα ήθελα αυτός ο δίσκος να ήταν πιο υπερεκτιμημένος παρά υποτιμημένος. Φτιάχτηκε για να είναι ένας cult κλασικός δίσκος, σίγουρα. Οι στίχοι του Aldrahn και τα riff του Vicotnik συνθέτουν έναν απαράμιλλο συγκερασμό. Ίσως είναι ο καλύτερος δίσκος που έχουν γράψει ποτέ μέχρι τώρα.

Υπάρχει κάποιος μοντέρνος mainstream καλλιτέχνης που σου αρέσει πολύ;

Σίγουρα. Δεν θέτω όρια στη μουσική μου. Είμαι music freak. Μου άρεσε το "Ultraviolence" της Lana Del Rey, κυρίως χάρη στην παραγωγή του Dan Auerbach των Black Keys. Λατρεύω, επίσης, τους Black Keys. Μου αρέσουν πολύ οι «songwriters», οι άνθρωποι που μπορούν να πάρουν ένα τραγούδι και να το κάνουν δικό τους, με το δικό τους στυλ και τον δικό τους ήχο. Ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα όλων των εποχών είναι οι First Aid Kit. Ειδικά οι δίσκοι "The Lion's Roar" και "Stay Gold". Βασικά, είμαι φανατικός οπαδός τους. Έχω ραφτό First Aid Kit στο δερμάτινο μπουφάν μου.

Είναι, επίσης, φανερό πως ακούς πολλούς δίσκους παλιών δεκαετιών. Θες να μοιραστείς μαζί μας τις τελευταίες σου ανακαλύψεις;

Μου αρέσουν πάρα πολύ οι Spooky Tooth. Μόλις αγόρασα το "Spooky Two", τον δεύτερο δίσκο τους, σε βινύλιο. Είναι πραγματικά τέλειο. Έχει φοβερούς ήχους. Πρέπει, επίσης, να τσεκάρετε ένα άγνωστο διαμάντι: τους Fort Mudge Memorial Dump. Έχουν το vibe των Jefferson Airplane. Ένας άλλος δίσκος που ήταν πολύ σημαντικός στη δημιουργία του δίσκου των Hexvessel ήταν το "Hark The Village Wait" των Steeleye Span. Ο ήχος των ντραμς σε αυτό το άλμπουμ είναι εντυπωσιακός. Και οι στρώσεις των φωνητικών είναι κάτι που προσπαθώ να επιτύχω. Μόλις αγόρασα και δεύτερη κόπια αυτού του δίσκου. Έχω αυτό το πράγμα που αγοράζω παραπάνω από μια φορά τους δίσκους που αγαπάω. Επίσης, ο αγαπημένος μου δίσκος όλων των εποχών είναι το "Graceland" του Paul Simon.

Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Κανένα καινούργιο πρότζεκτ;

Όχι, κανένα καινούργιο πρότζεκτ. Απλά προσπαθώ να εξελίξω αυτά που έχω. Δύο συγκροτήματα είναι παραπάνω από αρκετά αυτήν την εποχή, είμαι πολύ απασχολημένος μαζί τους. Υποθέτω ότι το τελευταίο μου πρότζεκτ είναι ο μικρός γιος μου, τον οποίο ελπίζω να δω περισσότερο και να μην είμαι τόσο απασχολημένος με τη μουσική, ώστε να μπορώ να παίζω μαζί του και να τον δω να μεγαλώνει.

Θα καταφέρουμε να σας δούμε στην Ελλάδα;

Ελπίζω σύντομα! Έχετε φοβερά δισκάδικα στην Ελλάδα και πάντα περνάω υπέροχα εκεί, με τον κόσμο, το φαγητό και την όμορφη εξοχή. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο. Προσπαθώ να κλείσω συναυλία εκεί το 2016. Ελπίζω να το κλείσουμε σύντομα.

Σε ευχαριστώ Mat. Τα τελευταία λόγια της συνέντευξης είναι από εσένα προς τους οπαδούς σου.

Ξέρετε ότι σας αγαπώ! Μην με ξεχάσετε. Δεν θα σας ξεχάσω.