«A Buyer's Guide»: Helloween

Πολλές είναι οι σπουδαίες μπάντες, αλλά λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να θεωρηθούν ηγέτες ενός ολόκληρου ιδιώματος και να το έχουν καθορίσει σε τέτοιο βαθμό, όσο οι Helloween το power metal.

Έχοντας περάσει χίλια κύματα, έχοντας αγγίξει την κορυφή και έχοντας βιώσει ανείπωτη τραγωδία με την αυτοκτονία του Ingo Schwichtenberg που προκάλεσε και ένα πολεμικό κλίμα μεταξύ πρώην μελών της μπάντας και το οποίο διήρκησε για κάμποσα χρόνια.



Μοναδικοί επιζήσαντες όλα αυτά τα χρόνια ο κιθαρίστας Michael Weikath και ο μπασίστας Markus Grosskopf, καθώς ο Kai Hansen αποχώρησε για να φτιάξει τους δικούς του Gamma Ray και ο Michael Kiske έθεσε για πολλά χρόνια τον εαυτό του εκτός μουσικής και ειδικά του metal.

Ο Andi Deris ερχόμενος το 1993 με hard rock background άλλαξε την ταυτότητα της μπάντας και 20 χρόνια μετά συνεχίζει να ηγείται αυτής, όντας πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της.



Η αποχώρηση (σε άσχημο κλίμα πάλι) των Roland Grapow και Uli Kusch στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας έφερε εκ νέου αναταραχές στις τάξεις της μπάντας η οποία όμως ανασυντάχθηκε και συνεχίζει απρόσκοπτα να κυκλοφορεί νέες δουλειές και να αποτελεί την πιο διαχρονική αξία στο χώρο του power metal, έχοντας ηγηθεί αυτού και επιβιώνοντας την ακμή και την παρακμή του.

Masterpieces
	Keeper Of The Seven Keys Part I Noise (1987) Η αρχή του ευρωπαϊκού power metal. The real thing. Δεν έζησα από κοντά την κυκλοφορία του, αλλά έζησα από κοντά την καλύτερη περίοδο του ιδιώματος στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του '90 και ξέρω πως αυτό το "Keeper" είναι εικόνισμα. Ακόμα και οι ορκισμένοι εχθροί του ιδιώματος θα παραδεχτούν πως αξίζει, ενώ πολλοί θα υποστηρίξουν πως τα πάντα παίχτηκαν εδώ. Οι ταχύτητες του "I'm Alive", μια από τις σπουδαιότερες metal μπαλάντες, το "A Tale That Wasn't Right", το ατελείωτο party του "Future World" και το έπος του "Halloween" άλλαξαν το metal. Κι ο μουσικός κόσμος έγινε πιο πλούσιος υποδεχόμενος τον Michael Kiske.
	Keeper Of The Seven Keyes Part II Noise (1988) Κι όμως, με το δεύτερο μέρος του "Keepers" οι Helloween κατάφεραν το φαινομενικά ακατόρθωτο. Ξεπέρασαν το πρώτο μέρος. Γιατί στα σημεία το άλμπουμ αυτό είναι άπιαστο από οποιοδήποτε άλλο στο χώρο του μελωδικού metal. Το "Eagle Fly Free" 25 χρόνια μετά είναι ακόμα ο ύμνος του ιδιώματος και κάθε σύνθεση του άλμπουμ είναι μοναδική. Με το "I Want Out" ο Kai Hansen μιλούσε πιο κυριολεκτικά από ότι θα θέλαμε σε έναν ιδανικό κόσμο και την κορυφή αυτή δεν την ξαναπλησίασαν. Η αξία του όμως δε θα φθαρεί ποτέ, όσο κάθε φορά που χαζεύεις το εκπληκτικό εξώφυλλο ακούγοντας το ομώνυμο τραγούδι ταξιδεύεις πίσω στη εφηβεία σου και γίνεσαι εκ νέου αφελής ονειροπόλος.
Cornerstones
	The Time Of The Oath Raw Power (1996) Αν το πρώτο άλμπουμ με τον Andi Deris εξέπληξε πολύ κόσμο, το "Time Of The Oath" απλά σφράγισε πως η νέα εποχή στους Helloween θα έμενε για πολύ καιρό. Πιο ολοκληρωμένο από τον προκάτοχό του, χωρίς fillers, περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία τα οποία λάτρεψε η γενιά που αγάπησε την εποχή Deris. Από γρήγορα τραγούδια ("We Burn", "Steel Tormentor"), σε ανθεμικά sing-along ("Power"), έξυπνα «χαζοτράγουδα» ("Anything My Mama Don't Like"), μέχρι μακροσκελή έπη ("Mission Motherland", ομώνυμο). Ο Deris δίνει ρεσιτάλ μεστών ερμηνειών και συνθετικά όλοι δίνουν το δικό τους στίγμα. Το δε "Forever And One" είναι σπάνιας ομορφιάς μπαλάντα.
	The Dark Ride Nuclear Blast (2000) Εν έτει 2000 οι Helloween μας έπιασαν αδιάβαστους. Μετά από ένα αρκετά μέτριο άλμπουμ όπως το "Better Than Raw", που υποδείκνυε συνθετικό τέλμα, οι Γερμανοί κατόπιν προτροπής της δισκογραφικής εταιρείας βάζουν μερικά αμερικάνικα ρούχα από πάνω, σκουραίνουν εξώφυλλο, ήχο και μουσική προσέγγιση και κυκλοφορούν ένα διαμάντι. Το καλύτερο άλμπουμ τους μετά τα "Keepers" και με τον Deris πίσω από το μικρόφωνο. Άλμπουμ που, δυστυχώς, οι (αρκετοί) κλειστόμυαλοι οπαδοί των Helloween δεν εκτίμησαν και κυρίως δεν εκτίμησε ποτέ ο ίδιος ο Weikath, με αποτέλεσμα να φέρει μάλλον περισσότερα προβλήματα στη μπάντα, παρά την επιτυχία που άξιζε. Σηματοδοτεί το τέλος της εποχής με το εν λόγω line up και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου την τελευταία τους πραγματικά σπουδαία στιγμή.
Worth Exploring
	Walls Of Jericho Noise (1985) Το ξεκίνημα των Helloween δεν είχε καμία σχέση με τη συνέχεια, κυρίως ηχητικά, αλλά και σε θέμα απόδοσης. Ήταν όμως εμφανές πως υπήρχε δυναμική, πως υπήρχε η βάση για κάτι καλό. Το "Walls Of Jericho" είναι η πρώτη full length κυκλοφορία και είναι πιο σωστό να πούμε πως πρόκειται για speed metal, παρά για power. Τα άτεχνα φωνητικά του Kai Hansen και η παραγωγή αποτελούν ταυτόχρονα την αδυναμία, αλλά και την τραχύτητα του άλμπουμ που σήμερα εκτιμάται περισσότερο. Το "Ride The Sky" συνεχίζει να προκαλεί παροξυσμό στις συναυλίες και το "How Many Tears" παραμένει διαχρονικά σπουδαίο. "Heavy Metal (Is The Law)" βεβαίως, βεβαίως...
	Master Of The Rings Castle Communications (1994) Κανονικά το πρώτο άλμπουμ με τον Andi Deris έχει θέση στα Masterpieces, αλλά ας όψεται ο περιορισμένος αριθμός θέσεων και η αδυναμία στο άλμπουμ που το ακολούθησε. Όπως ο ίδιος ο Andi μας εξομολογήθηκε, η αποδοχή αυτού του άλμπουμ είναι το σημαντικότερο ως σήμερα επίτευγμα για τον ίδιο με τους Helloween. Και πώς να μην ενθουσιαστεί ο κόσμος; Τα καταιγιστικά τύμπανα του εναρκτήριου "Sole Survivor", η μελωδία του "Where The Rain Grows", το συναίσθημα του "In The Middle Of A Heartbeat" και η έξυπνη ειρωνεία των "Mr. Ego", "Perfect Gentleman" δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Υπάρχουν κάποια fillers, αλλά η ομάδα των Weikath, Deris, Grosskopf, Grapow και Kusch έδειχνε πως μπορεί να παίξει μεγάλη μπάλα. Κι έπαιξε.
	Keeper Of The Seven Keys - The Legacy Steamhammer (2005) Αυτό το άλμπουμ αν δεν είχε την άστοχη επαναφορά του τίτλου είμαι σίγουρος πως θα ανέβαινε κι άλλο στην εκτίμησή μου, αλλά δυστυχώς ο κόσμος τσιμπάει σε τέτοια marketing κόλπα. Η αυτόματη σύγκριση με τα κλασικά "Keepers" και δυο-τρεις αχρείαστες, περιττές συνθέσεις όμως, δεν αλλοιώνουν την τελική ετυμηγορία, η οποία κατατάσσει το άλμπουμ ως αξιοπρεπέστατο. Κυρίως, έδωσε το στίγμα πως υπάρχει ζωή στον πλανήτη των κολοκύθων και με το νέο line up. Το 14-λεπτο "King Of A 1000 Years" είναι μια από τις καλύτερες συνθέσεις της μπάντας, ακολουθούμενο κατά πόδας από το 11-λεπτο "Occasion Avenue" και αν το άλμπουμ ήταν μονό αντί για διπλό ενδεχομένως να μιλάγαμε υπό διαφορετικές συνθήκες τώρα.
Nerd Alert
	Treasure Chest Metal-Is (2002) Οι «nerd» οπαδοί των Helloween (που δεν είναι λίγοι) σπάνε το κεφάλι τους να καταλάβουν με ποια κριτήρια επιλέγονται τα τραγούδια που θα μπουν στο άλμπουμ και αυτά που θα κρατηθούν ως bonus. Έτσι, λοιπόν, σε κάθε άλμπουμ αντιστοιχεί ένας σκασμός επιπλέον τραγουδιών, κυρίως στις Ιαπωνικές εκδόσεις, που κάποτε αποτελούσαν φετίχ να βρεις και να αγοράσεις, έναντι αδράς αμοιβής. Το "Treasure Chest" ήρθε ως μάννα εξ' ουρανού το 2002 (που δεν έβρισκες ακόμα τα πάντα στο internet τόσο εύκολα), με ένα διπλό best of, αλλά κυρίως με ένα τρίτο CD που περιελάμβανε σχεδόν όλα τα bonus tracks μαζεμένα. Και μετά  όλα τα άλμπουμ επανεκδόθηκαν έχοντας ακόμα περισσότερο υλικό και να λεφτά πάλι οι οπαδοί...
Keep Away
	Chameleon EMI Music (1993) Δυστυχώς, υπήρχαν αρκετές επιλογές για αυτή την κατηγορία, όχι λόγω του ότι η ποιότητα των κυκλοφοριών είναι ιδιαίτερα χαμηλή, αλλά κυρίως επειδή τα τελευταία χρόνια οι Helloween κυκλοφορούν άλμπουμ που και να μην τα ακούσεις δεν έχεις χάσει κάτι. Αντιθέτως, εκτιμάω περισσότερο την διαφορετικότητα του "Chameleon" και βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις όπως τα "When The Sinners", "Giants" και "Windmill". Όμως καλό άλμπουμ συνολικά δεν το λες, άσχετα αν το κράξιμο που έφαγε όταν βγήκε φαντάζει λίγο υπερβολικό. Pop πινελιές, βιολιά, πνευστά, αλλά παντελής έλλειψη νεύρου σε ένα άλμπουμ που δεν ήταν και ο ιδανικός αποχαιρετισμός για τον Kiske και τον Ingo και μάλλον θα προτιμούσαν να μην είχε κυκλοφορήσει ποτέ.
Live
	Live In The U.K. EMI Classics (1989) Με τo "High Live" είμαι πιο δεμένος συναισθηματικά και το "The Legacy World Tour" είναι σαφώς πιο ολοκληρωμένο (και οπτικοακουστικό), αλλά το "Live In The U.K." είναι το live άλμπουμ που ακούγοντάς το, σε κάνει να κλείνεις τα μάτια και να εύχεσαι να ήσουν εκεί. Εκεί, το 1989 όταν ανάγκαζαν τον Bruce Dickinson να φοράει t-shirt Helloween και τον κόσμο να θεωρεί πως βλέπει τους επόμενους Iron Maiden. Όταν ο Kiske δεν είχε παραξενέψει ακόμα, όταν οι Weikath και Hansen αποτελούσαν ένα από τα καλύτερα δίδυμα παγκοσμίως και ο Ingo ήταν ακόμα μαζί μας. Άκου την ερμηνεία του "We Got The Right" ή το πώς ανεβάζει μονομιάς το επίπεδο του "How Many Tears" ο Kiske. Ζωντανό ντοκουμέντο μιας εποχής που δεν επέστρεψε ποτέ.

A Compilation

80 λεπτά δε φτάνουν ούτε για ζήτω, όταν τα δύο "Keeper Of The Seven Keys" θα έπρεπε να χωρέσουν ολόκληρα, αλλά ας κάνουμε μια προσπάθεια, με ενδεικτικά τραγούδια από διάφορες εποχές της μπάντας, για μια ενδεικτική συλλογή.

01. Victim Of Fate (Helloween EP)
02. Ride The Sky (Walls Of Jericho)
03. A Tale That Wasn't Right (Keeper Of The Seven Keys Part I)
04. Future World (Keeper Of The Seven Keys Part I)
05. Eagle Fly Free (Keeper Of The Seven Keys Part II)
06. I Want Out (Keeper Of The Seven Keys Part II)
07. Keeper Of The Seven Keys (Keeper Of The Seven Keys Part II)
08. Sole Survivor (Master Of The Rings)
09. Power (The Time Of The Oath)
10. Forever And One (The Time Of The Oath)
11. Mr. Torture (The Dark Ride)
12. If I Could Fly (The Dark Ride)
13. The King Of A 1000 Years (Keeper Of The Seven Keys - The Legacy)