Iron Maiden: From Fans To Eternity

Υπάρχουν θέματα γύρω από τους Iron Maiden, που έχουν φτάσει σε επίπεδα συζήτησης «πιο κλισέ πεθαίνεις», καθώς πλέον τα περισσότερα γύρω από την ιστορία και την αξία τους είναι πολλάκις συζητημένα και πλέον δεδομένα. Για όσους μπουν -έστω και προσωρινά, έστω και επιδερμικά- στο μαγικό κόσμο του heavy metal (κλεμμένο κλισέ από το NBA), αυτό το συγκρότημα είναι «τρόπον τινά» η αλήθεια. Μια αλήθεια που αναπτύσσει κάθε πτυχή της στην ανακάλυψη κάθε νέου στοιχείου, κάθε νέου δίσκου και κάθε τραγουδιού. Μια αλήθεια προσωπική που έχει ο καθένας μας για το "Number Of The Beast", το "Powerslave", το "Seventh Son Of A Seventh Son" και την οποία δεν έχω κανένα σκοπό να αναλύσω.

Αυτό το άρθρο έχει σκοπό να αναδείξει κάτι άλλο, να επικεντρωθεί σε μια διάσταση του συγκροτήματος που δεν απαντάται σε πολλές άλλες περιπτώσεις, έχοντας δύο άξονες πίσω από την έμπνευση και τη δημιουργία του.



Αρχικά, το heavy metal είναι ένα ιδίωμα από οπαδούς για τους οπαδούς. Η μαγεία του κρύβεται στο ότι οι νέοι ήρωες κάθε φορά στο σύνολό τους τρέφονται από τον ίδιο τους τον οπαδισμό, για να φτάσουν στο σημείο να δημιουργούν τη νέα δική τους γενιά οπαδών. Ανάμεσα στους οπαδούς, πάντα είχαν ξεχωριστή θέση οι Iron Maiden, καθώς, σύμφωνα και με μαρτυρίες μεγαλύτερων «back in the days», που λέει και ο Mustaine, δηλαδή στα '80s, αν ήσουν οπαδός των Maiden το έδειχνες και σε πολλές περιπτώσεις ήσουν μόνο οπαδός των Maiden και κανενός άλλου. Η ιδιαίτερη αυτή σχέση των Iron Maiden με τους οπαδούς τους δεν έπαψε να υπάρχει ποτέ, πέρασε την αναμενόμενη ύφεση το δεύτερο μισό των '90s και άνθισε ξανά την προηγούμενη δεκαετία, με την επιστροφή, όχι μόνο της μπάντας, αλλά και της μουσικής που πρεσβεύει στο προσκήνιο.

Παράλληλα, η μουσική είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό χόμπι για πολύ κόσμο που ασχολείται με αυτή. Αναλογιστείτε πόσοι από τους οπαδούς της rock και ιδιαίτερα της heavy metal μουσικής ταυτίζουν την εμφάνισή τους και τον τρόπο ζωής τους σε διάφορες περιόδους της ζωής τους με τη μουσική που αγαπούν. Στηρίζουν -πολλές φορές υπέρμετρα- τη μουσική που αγαπάνε, τις μπάντες με τις οποίες έχουν δεθεί και μια πτυχή όλης αυτής της σχέσης είναι η συλλογή δίσκων, CD, t-shirt καθώς και μιας σειράς άλλων αντικειμένων, σχετικών με τις εκάστοτε αγαπημένες μπάντες, ιδιώματα κλπ. Ακόμα και σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων -των συλλεκτών- οι Iron Maiden έχουν τη δική τους περίοπτη θέση, με περισσότερους ακόλουθους από όσους μπορεί να φανταστεί κάποιος, sites, communities και έναν ολόκληρο κόσμο να κρύβεται πίσω από τη συλλογή αντικειμένων σχετικά με τους Iron Maiden.

Έχοντας την τύχη πριν -αρκετά πλέον- χρόνια να γνωρίσω έναν τέτοιο τύπο, που η κοινή μας τρέλα ήταν το εφαλτήριο μακράς φιλίας, θεώρησα πως είναι προτιμότερο να αναπτύξει αυτός από πρώτο χέρι τι εστί «φανατικός υποστηρικτής των Iron Maiden» και να μας μυήσει στον περίεργο αυτό κόσμο των οπαδών και συλλεκτών. Μια μίνι συνέντευξη και μια παρουσίαση κάποιων πραγματικά σπάνιων κομματιών ακολουθούν και θέλω να πιστεύω ότι δίνουν μια εικόνα του τι εστί πραγματικός Iron Maiden fan. Η μόνη δική μου συμβουλή, έχοντας αναλύσει μεγάλο μέρος της συλλογής με τα ίδια μου τα μάτια και έχοντας γίνει μάρτυρας του «μικροβίου συλλογής», είναι... «don't try this at home»...

Σημείωση: το κείμενο είναι από οπαδούς προς οπαδούς και δε διεκδικεί δάφνες αντικειμενικότητας.

Συνέντευξη: «Won't you come Into My Room, I wanna show you all my wears»

Ποτέ άκουσες πρώτη φορά Iron Maiden και με ποιά αφορμή;
Πρώτη φορά που γνώριζα ότι ακούω Iron Maiden ήταν το 1993, φυσικά το "Fear Of The Dark", όπως όλοι τότε. Το συγκεκριμένο κομμάτι μεγάλωσε ή «δημιούργησε» πολλούς μεταλλάδες. Βέβαια, πιο πριν είχα ακούσει, χωρίς να ξέρω τι είναι, αλλά και αν μου έλεγαν μάλλον δεν το συγκρατούσα, καθώς άκουγα κυρίως ελληνικό ροκ και το κόλλημα το έπαθα με το "Execute" από Deus X Machina. «Αν σου αρέσει αυτό, πρέπει να ακούσεις Iron Maiden» μου είπαν διάφοροι. Όποτε αυτοί φταίνε!

Πότε ξεκίνησες να συλλέγεις; Πόσα κομμάτια έχεις στη συλλογή σου;
Έχω 1200+ κομμάτια Iron Maiden στη συλλογή μου. Πρακτικά ξεκίνησα όταν έφυγα για σπουδές εξωτερικό, το 1996 στο Νησί. Λίγο πιο μετά, σε ένα δισκάδικο «second hand» είδα το picture LP του "Seventh Son Of A Seventh Son", χάζεψα αφού δεν ήξερα ότι υπάρχουν τέτοια πράγματα και μάλιστα για 16 λίρες (με άξια συναλλάγματος τότε 370 δραχμές). Περιττό να πω ότι τρεις μέρες αργότερα ξεκίνησα την επαγγελματική μου καριέρα ως K.P. (kitchen porter), με αποτέλεσμα κάθε Πέμπτη μετά από την εβδομαδιαία πληρωμή η συλλογή μου να αυξάνεται σημαντικά, βρίσκοντας τα περισσότερα singles σε οποιαδήποτε μορφή από 1 έως 3 λίρες! Θεωρητικά, όμως, άρχισα όταν αγόρασα το πρώτο μου CD, το "Killers", σε επανέκδοση του 1992 (Made In Italy σειρά EMS), ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό είχα την απόδειξη αγοράς από γνωστό δισκάδικο της Πάτρας! Θυμάμαι ακόμα την επικριτική στάση των φίλων μου για την επιλογή αυτή, πάρε το "The Number Of The Beast" ή το "Powerslave" ή το "Master Of Puppets" κτλ., όμως ανέκαθεν είχα τη δική μου λογική. Ένα χρόνο άκουγα  «best of» συλλογές φίλων και οι Iron Maiden στα αυτιά μου ηχούσαν με διαφορά η πιο πρωτότυπη μπάντα. Οι διπλές κιθάρες, οι αρμονίες, οι φωνητικές γραμμές και το πώς όλα αυτά  συνδυάζονταν στη τελική δόμηση των τραγουδιών ήταν οι δικές μου σειρήνες, όπως έλεγα για τη metal μουσική, η οποία τότε δεν ήταν και το πιο εύκολο «χόμπι - πάθος». Φυσικά, κι άλλοι το έκαναν (ίσως και πιο πριν), αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό υπεροχής, κάτι που ήταν / είναι ξεκάθαρο ακόμα και σήμερα. Κάθε φορά που άκουγα ένα καινούργιο τραγούδι Iron Maiden, η κασέτα γύρναγε πίσω αμέτρητες φορές, οπότε έπρεπε να τεστάρω τον εαυτό μου. Αν αγοράσω -κατά τα τότε λεγόμενα των φίλων μου- το χειρότερο τους άλμπουμ και μου αρέσει τόσο, τότε αυτή είναι η ΔΙΚΗ μου μπάντα, με μια δόση υπερβολής που χαρακτηρίζει τον όποιο οπαδό! 17 χρόνια μετά το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο αριθμός αυτών που έχουν τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΜΠΑΝΤΑ, χωρίς όμως υπερβολή! Είναι όλος ο σεβασμός που αποπνέει αυτή η μπάντα και μας κάνει να αισθανόμαστε έτσι.

Ποτέ τους είδες πρώτη φορά και πόσες φορές τους έχεις δει;
Προφανώς, στην περιοδεία "The X-Factor", στο Περιστέρι, τον Ιανουάριο του 1996. Το έτος 2011 καταγράφει 27 φορές, ελπίζουμε σε «λίγες» ακόμα σύντομα. Δεν είναι μεγάλο το νούμερο, γνωρίζω κάποιους που τους βλέπουν 27 φορές σε κάθε περιοδεία. Είναι αναπόφευκτο, οπαδός των Iron Maiden και συναυλίες πάνε μαζί. Οι Iron Maiden είναι η απόλυτη LIVE εμπειρία, ό,τι setlist και να επιλέξουν θα δώσουν το καλύτερο τους show, τουλάχιστον μέχρι το 2008 αυτό γινόταν. Ένα από τα στερεότυπα μας ως λαός είναι να πούμε ότι αν έχεις λεφτά τα κανείς αυτά, λες και είναι «κακό» να εργάζεσαι έχοντας εισόδημα που να σου επιτρέπει να επιλέγεις κάτι τέτοιο, ενώ σίγουρα αγνοούν τις όποιες θυσίες από την προσωπική σου ζωή. Ευτυχώς, το management σέβεται τον οπαδό και του δίνει το έδαφος, τη βοήθεια και το χρόνο για  να προγραμματίσει τα οποία ταξίδια με το ποιοτικότερο τρόπο. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι το συνολικό μου κόστος για την επερχόμενη συναυλία στο Sonisphere Festival είναι τα 2/5 από το κόστος για 8 συναυλίες στη Βρετανία! Με διαμονή σε 4 αστέρων ξενοδοχεία!

Ποιά είναι η σημαντικότερη συναυλία των Iron Maiden που έχεις παρακολουθήσει;
Χωρίς δεύτερη σκέψη Λονδίνο 16/06/00, η ΠΡΩΤΗ συναυλία στην Αγγλία 17 μήνες μετά το reunion ήταν όχι μόνο η σημαντικότερη αλλά και η καλύτερη που έχω δει. 17 μήνες μέρα με τη μέρα, η αγωνιά και το ενδιαφέρον όλων (τύπος, οπαδοί) αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, έπειτα και από τις κριτικές τις Ed Hunter Tour, αλλά φυσικά και το θιγμένο εγωισμό των Άγγλων που τους αγνόησαν επιδεικτικά τον προηγούμενο χρόνο, οι κυνικοί περίμεναν στη γωνία για το όποιο λάθος, το Earls Court γεμάτο από 20.000 ανυπόμονο κόσμο. Έπειτα από 8 τραγούδια (5 από το "Βrave New World") όλοι ξεσπούν σε ζητωκραυγές, χειροκρότημα και το «Maiden, Maiden» είναι ασταμάτητο. ΤΟΣΟ ΚΑΛΟΙ ΗΤΑΝ! Κανένας μα ΚΑΝΕΝΑΣ (ακόμα και οι Έλληνες) δεν παραπονέθηκε για το setlist. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο και το ΠΗΡΑΝ ΟΛΟΙ. Οι Iron Maiden δε θα ακολουθούσαν τον εύκολο δρόμο μιας cabaret μπάντας, αλλά το δύσκολο, να ξαναγινούν όχι η μεγαλύτερη μπάντα, αλλά η σημαντικότερη! Και το κατάφεραν... πάλι! Διόλου τυχαίο για το metal, το 2000! Δεν επέστρεψαν οι Iron Maiden, αλλά το ίδιο το metal. Genius! Η εξέλιξη του τύπου, των «μεταλλάδων» και των Iron Maiden, κάνοντας και το ανάλογο λογοπαίγνιο, γινόταν «heavy & progressive». Ενάμιση χρόνο νωρίτερα βίωσα τη χειρότερη στιγμή, σε συναυλία στη χώρα τους, σε μικρό κλειστό χώρο (2.500) και δεν ήταν sold out. Όσο και να τα έδωσαν όλα, κάτι έλειπε τόσο από τη μπάντα, όσο και από τον κόσμο. Για κάποιο λόγο...

Ποιό είναι το πιο ακραίο πράγμα που έχεις κάνει για τους Iron Maiden;
Ακραίο θα ήταν να πούλαγα τη συλλογή μου, το οποίο δε σκέφτομαι να κάνω ακόμα. Σίγουρα, όμως, θα μπορούσα να πω τις 15 μέρες περιοδεία το καλοκαίρι του 2008 σε 4 χώρες, συμπεριλαμβανομένων και ταξιδιών με το fan club και Bruce Air, ή το ότι το 2003 έχασα deadline εργασίας για το μεταπτυχιακό μου επειδή προτίμησα να φύγω 5 μέρες για να δω 3 συναυλίες τους. Βέβαια, λίγα χρόνια νωρίτερα έχασα εξεταστική για να πάω σε φεστιβάλ, εξάλλου εξετάσεις θα ξαναέδινα μετά από λίγους μήνες, αυτές τις συναυλίες όμως; Οπότε έχω μετανιώσει που δεν πήγα και στις άλλες 3.

Συναναστρέφεσαι με άλλους συλλέκτες, τι ιδιαίτερη σχέση έχουν με τη μπάντα;
Η ιδιαιτερότητα του καθενός θεωρείται δεδομένη, αφού ο κάθε ένας έχει διαφορετική προσωπικότητα, επιθυμίες αλλά και κουλτούρα. Το μόνο κοινό ίσως είναι ο σεβασμός και η πίστη που έχουν από / προς τη μπάντα αλλά και το ότι όλοι θεωρούν ότι δεν τα κάνουν όλα σωστά, παρ' όλα τα θετικά αποτελέσματα, αφού είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ, και δε φοβούνται να εκφράσουν με επιχειρήματα τη γνώμη τους, είναι σημαντικό στην εποχή της επικοινωνίας και της πληροφόρησης να μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει την άποψη του, το αυτονόητο δηλαδή. Το επίσημο forum του fan club ΙΜΟC είναι ο χώρος όλων των οπαδών / συλλεκτών, με μεγάλη επισκεψιμότητα. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί είναι ο πλέον ενδεδειγμένος. Στο forum αυτό (είμαι μέλος και σε άλλων συγκροτημάτων) ο κάθε ένας από εμάς νιώθει μέρος του και προσπαθεί σε σοβαρά ζητήματα, ερωτήσεις κτλ. να βοηθήσει πραγματικά, όταν κάποιος σε νεότερη ηλικία πει κάτι το οποίο ίσως φανεί ηλίθιο δε θα τον κράξει κανένας! Το γιατί παίζουν το "The Trooper" ακόμα δε θα το ρωτήσει ποτέ κανείς στα σοβαρά. Για παράδειγμα, τώρα που η καλοκαιρινή ευρωπαϊκή περιοδεία μόλις ξεκίνησε, υπάρχουν threads για την κάθε συναυλία, πληροφορίες για ταξιδιώτες, με links για οτιδήποτε χρειάζεται κάποιος, ξενοδοχεία, τραίνα, αποστάσεις, συγκεντρώσεις σε κάθε πόλη για όσα μέλη ταξιδέψουν κτλ.

Τι σημαίνουν για εσένα οι Iron Maiden;
Αναπόφευκτη ερώτηση, απλή και η πιο δύσκολη. Από μουσικής πλευράς τα πάντα, η πορεία τους από το ξεκίνημα μέχρι σήμερα είναι το Α και το Ω των όποιων κριτηρίων έχω. Οι Iron Maiden είναι το μέτρο σύγκρισης για όλους τους υπόλοιπους, 31 χρόνια μετά το ντεμπούτο συνεχίζουν να ανεβάζουν τον πήχη. Η μισή μου ζωή είναι συνδεδεμένη μαζί τους, ακούω ένα κομμάτι και αυτόματα αναμνήσεις και συναισθήματα ξαναζωντανεύουν μέσα μου, σε υπερβολικά έντονο βαθμό θα έλεγα. Τα όποια ταξίδια έχω κάνει, γνωριμίες, σχεδόν τα πάντα από ό,τι μπορώ να σκεφτώ, συνδέονται λίγο-πολύ μαζί τους.

Για όσο τους παρακολουθείς, ποιά ήταν η χειρότερη στιγμή στην καριέρα της μπάντας;
Αναμφισβήτητα η περίοδος μετά τη κυκλοφορία του "Virtual XI" θα έλεγαν πολλοί και δικαιολογημένα. Για εμένα, η περίοδος μετά τις περιοδείες του 1993 δε διαφέρει καθόλου. Όπως τότε, έτσι και το 1998 οτιδήποτε συσχετιζόταν με τη μπάντα δε λειτουργούσε ή έπαψε να υπάρχει, δημοτικότητα, εισιτήρια, πωλήσεις, συναυλίες, τύπος, οπαδοί, ακόμα και η σκηνή της μουσικής είχε αποτραβηχτεί / μεταλλαχτεί. Ο καθένας έχει δικαίωμα σε κάποιο μη πετυχημένο μουσικά άλμπουμ -πόσο μάλλον οι Iron Maiden-, όμως πολλοί απογοητεύτηκαν επειδή ποτέ δεν το περίμεναν και αυτό δεν τους το συγχώρεσαν, και τους τιμώρησαν. Στη θέωση / τελείωση (αν θυμάμαι ακόμα τα θρησκευτικά), τα περισσότερα συγκροτήματα με τα μισά κλασικά/καλά άλμπουμ, έχουν και αλλά τόσα αμφιλεγόμενα/πατάτες, οι Iron Maiden όμως όχι. Ίσως έγινε και για το καλύτερο καλό από αυτό που θα ακολουθούσε σε λίγα χρόνια. Προσωπικά πιστεύω ότι η φυγή του Βrace και η έλευση του Blaze μόνο καλό έκαναν στους Iron Maiden, τους οπαδούς και τη μουσική σκηνή γενικότερα. Ήταν δύσκολο όμως να συναναστρέφεσαι με μεταλλάδες οι οποίοι δεν άκουγαν Iron Maiden, δε γνώριζαν το εξώφυλλο του "Piece Of Mind" κτλ. Ευτυχώς όλα άλλαξαν... λίγο πιο μετά.

Και η κορυφαία στιγμή;
Πάντα πίστευα ότι η φυγή του Bruce ήταν μόνο για το καλό και των δυο πλευρών, αλλά όλοι οι οπαδοί πιστεύαμε ότι θα επιστρέψει κάποια στιγμή, πόσο μάλλον μετά τη κυκλοφορία των "Accident Of Birth" και "The Chemical Wedding". Έπρεπε όμως να περιμένουμε λίγο καιρό και να περάσουμε ανάλογες καταστάσεις με τις παραπάνω, βέβαια στην Ελλάδα δεν ήταν και τόσο πολλές, όσες είναι εδώ και 4-5 χρόνια. Τέλος πάντων, αν δεν έφευγε, δε θα επέστρεφε ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και ο Smith. Οτιδήποτε μετά την επανένωση, μιλώντας χωρίς τον οπαδικό ενθουσιασμό, είναι κορυφαία στιγμή! Από το "Brave New World", που προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη σε παρά πολύ κόσμο, μέχρι το ανεπανάληπτο "Flight 666" του 2009 δεν έγινε τίποτα λάθος. Ξεπέρασαν τις απαιτήσεις μας με κάθε τους κίνηση.

Ποιό είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ μετά το reunion και γιατί;
Ωχ, ίσως αυτό αποτελέσει τροφή για κυνικούς, κριτικούς και ψευτο-ιδεολόγους / κουλτουριάρηδες επαναστάτες μεταλλάδες που δεν έχουν ασχοληθεί με τίποτα άλλο στη ζωή τους πέρα από το downloading, χεχε. Λοιπόν... Το "A Matter Of Life And Death" τούς έφερε στην κορυφή των πάντων και επίσημα, έπειτα από τη κυκλοφορία δύο σπουδαίων άλμπουμ απέδειξαν ότι οι Iron Maiden είναι ακόμα το κοινό σύνθημα όλων των μεταλλαδων παγκοσμίως (εκτός ίσως μια χώρας στα νότια της Ευρώπης), αφού επιβεβαίωσαν ότι μπορούσαν ακόμα να γράψουν «MIGHTY IRON MAIDEN MUSIC» και να ακουστούν όπως στο παρελθόν, παρόλο το αρχικό σοκ από τον ήχο του "Brave New World", που ήταν φυσικά μια ευχάριστη έκπληξη, διότι δεν το ήθελαν και πολύ. Οι Iron Maiden μέχρι τότε είχαν κατορθώσει τα πάντα στην καριέρα τους, αλλά ελάχιστοι περίμεναν την κυκλοφορία ενός ΜΕΓΑΛΟΥ άλμπουμ που θα μπορούσε ρεαλιστικά και αντικειμενικά να συγκριθεί με κάποιο από τα κλασικά άλμπουμ του παρελθόντος, που αποτέλεσαν και αποτελούν μέχρι σήμερα τον κοινό παρονομαστή του οικοδομήματος των Iron Maiden για όλους τους μεταλλαδες παγκοσμίως, ακόμα και για αυτή τη χώρα στα νότια. Και απλά το κατάφεραν, ξοδεύοντας ελάχιστο χρόνο στις ηχογραφήσεις, όπως είχαν δηλώσει τα περισσότερα κομμάτια ήταν one take. Όσοι τους παρακολουθούσαν ζωντανά τότε έβλεπαν ότι η μπάντα ήταν σε απίστευτη φόρμα και διάθεση για μουσική και μόνο, παρά τις προκλήσεις διάφορων εντόμων! "These Colors Don't Run" πάνω στη σκηνή, με όποιες συνθήκες. Απλά το μετέφεραν και στο studio αυτή τη φορά... Ίσως γι' αυτο να ακούγονται τόσο τολμηροί και τεράστιοι από την εποχή του "Seventh Son Of A Seventh Son". Τo γεγονός ότι το "AMOLAD" είναι μουσικά τόσο ανοιχτόμυαλο και προοδευτικό δε ζηλεύει τίποτα από τις μολυσματικές παραγωγές μοντέρνων συγκροτημάτων. Φυσικά, βοηθά το απίστευτο drumming του Nicko (όπως δήλωσαν οι ίδιοι), η ικανότητα του Bruce να μετατρέπει το δράμα και τη δύναμη σε ψηλές νότες, και για όλη τη διάρκεια και τις αμέτρητες αλλαγές, τα 10 κομμάτια περιστρέφονται γύρω από τα αμέτρητα και συνάμα αξέχαστα riffs και σόλο! Ακόμα θυμάμαι την κριτική σε αγγλικό περιοδικό, είναι το άλμπουμ που κάθε οπαδός πρέπει να ακούσει διότι «it's like nothing you've heard before»! Και το γεγονός ότι για πρώτη φορά έπαιξαν ζωντανά ολόκληρο το άλμπουμ αποδεικνύει (ξέρω ότι τουλάχιστον δύο μέλη του συγκροτήματος συμμερίζονται την άποψη μου) ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ μετά το "Seventh Son Of A Seventh Son" και με κάνει να χαμογελώ περισσότερο, κυρίως διότι πάλι μας εξέπληξαν και μας έδειξαν τη μαγκιά τους / στενοκεφαλιά τους. Άλλοι έκαναν επετειακές περιοδείες και οι Iron Maiden παρουσίαζαν όλο το νέο τους άλμπουμ. Respect... again!

Ποιά τρία τραγούδια θέλεις να ακούσεις live από τους Iron Maiden;
Πριν τους δω θα έλεγα "Hallowed Be Thy Name", "The Trooper" και "Fear Of The Dark". Μετά από 27 συναυλίες δε θα μπορούσα να φανταστώ πώς θα ήταν χωρίς αυτά τα τρία κομμάτια. Ακόμα και το 2008 όλοι θα θέλαμε ένα κομμάτι εκτός του "FOTD", παρόλο που σε κάθε συναυλία φωνάζαμε περισσότερο σε αυτό το τραγούδι. Τώρα τι να πω; Από αυτά που δεν έχω ακούσει; "Purgatory", "Children Of The Damned", "Infinite Dreams".

Πιο surreal στιγμή;
Αυτή σίγουρα είναι το Δεκέμβρη του 2003, όταν νωρίς το πρωί συνάντησα τον Nicko στο σταθμό τραίνων του Sheffield, όταν κάποιος μπροστά μου προχωρούσε διαβάζοντας ένα περιοδικό που ξαφνικά του έπεσε, έσκυψε να το πιάσει, εγώ είχα φτάσει δίπλα του και κοιτώντας είδα τον Nicko, σοκαρίσθηκα, του μίλησα όπως μπορούσα και λίγο καιρό σε μια tour report διάβασα ότι μπήκε σε λάθος τραίνο με αντίθετη κατεύθυνση από / προς Birmingham που έπρεπε να πάει. Ελπίζω να μη φταίω εγώ!

Είναι οι μεγαλύτεροι Iron Maiden από ποτέ;
Σε κάθε ευκαιρία επιμένω να λέω ότι ένα αφιέρωμα για τους Iron Maiden πρέπει να εξηγεί / επιχειρηματολογεί γιατί και πώς συνέβη το 2011 να είναι μεγαλύτεροι από ποτέ. Σε μια πρόταση θα πω ότι αν κάποιος κοιτάξει τα νούμερα και μόνο θα βγάλει αυτό το ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ! Εγώ δε σας λέω, οπαδική συνέντευξη κάνω, χάχα...

Τι περιμένεις από τους Iron Maiden στο μέλλον;
ΥΓΕΙΑ. Τι άλλο να κάνουν; Πόση ακόμα κληρονομιά να μας αφήσουν; Υγειά και εμείς να τους χαρούμε όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούμε. Δεν αργεί η στιγμή που θα σταματήσουν. Ξεπέρασαν κατά πολύ τις όποιες προσδοκίες μας, ευχαριστώ τον Bruce που βγήκε αληθινός, δηλώνοντας το 1999 «I don't want to equal people's expectation, I want to exceed them. We're well on the way to doing that»! Respect! UP THE IRONS.

An Iron Maiden Collector's Dream

Μερικά στοιχεία για κάποια από τα πιο σπάνια και περιζήτητα αντικείμενα μεταξύ των φανατικών συλλεκτών της μπάντας.

1. The Soundhouse Tapes (Rokhard Records ROK1) 1979

Matrix numbers: ROK-1A EG SA LYN 7627-1T / ROK-1B EG SA LYN 7628-1T

Info: Η πρώτη επίσημη κυκλοφορία των Iron Maiden είναι αρκετή, ώστε να είναι στη κορυφή της λίστας των συλλεκτών, παρόλο που υπάρχουν πιο σπάνια, ιδιαίτερα κομμάτια, όπως το ιαπωνικό promo του 7" "Two Minutes To Midnight" ή το mispressed καφέ βινύλιο του 7" "Twilight Zone". Το ντεμπούτο κυκλοφόρησε στις 09/11/79 σε 5.000 αντίτυπα, τα οποία πουλήθηκαν σε μια εβδομάδα (!) μέσω mail order, από την ίδια τη μπάντα, και περιλαμβάνει τις πρώτες επίσημες ηχογραφήσεις τριών τραγουδιών ("Prowler", "Invasion" και "Iron Maiden"), οι οποίες έγιναν την παραμονή πρωτοχρονιάς του προηγούμενου έτους. Υπάρχουν αρκετά bootlegs και κάποιος πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός πριν την αγορά του. Υπάρχουν 40 σημεία που πρέπει να ελεγχθούν! Η άξια του σήμερα αγγίζει τα 700 €!

2. Twilight Zone 7" LP (EMI EMI5145) Misspressed Brown Vinyl 1981

Matrix numbers: EMI 5145 A-2 31 2 / EMI 5145 B-1U 51 1 TOWNHOUSE

Info: Πιθανότατα το πιο σπάνιο κομμάτι των Iron Maiden και το «άγιο δισκοπότηρο» των συλλεκτών. Η ιστορία θέλει μια ντουζίνα να έφυγαν από το εργοστάσιο, καθώς ο υπεύθυνος ξέχασε να καθαρίσει τις μηχανές πριν την επανατύπωση από κόκκινο σε μαύρο βινύλιο ή το αντίστροφο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το καφέ χρώμα. Η άξια του σήμερα 3.000 €!

3. 2 Minutes To Midnight 7" LP Japanese Promo White Label 1984
 
Info: Πιθανότατα το δεύτερο πιο σπάνιο κομμάτι των Iron Maiden. Ιαπωνικό πρόμο που δόθηκε σε ελάχιστους ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Ο αριθμός αντιτύπων φημολογείται στις 14 κόπιες, αλλά μέχρι σήμερα μόνο 9 κατόχους γνωρίζουμε μέσω του επίσημου φόρουμ των Iron Maiden. Άξια 2.500 €!






4. Fear Of The Dark Live 12" LP (EMI Italiana I 014 – 724388050166) 1993

Info: Ο ορισμός του να συλλέγει κάποιος. Κυκλοφόρησε ως 12ιντσο μόνο στην Ιταλία, σε περιορισμένα αντίτυπα. Άξια 400 €!

5. Fear Of The Dark UK Promo Box Set 1992

Info: Promo κουτί για το επερχόμενο νέο άλμπουμ των Iron Maiden. Ακόμα και σήμερα τα logo διακρίνονται / φωτίζονται στο σκοτάδι. Περιέχει το CD "Fear Of The Dark", συνέντευξη του Bruce, βιντεοκασέτα με συνέντευξη, αριθμημένη αφίσα, βιβλιαράκι με φωτογραφίες και βιογραφία. Άξια 500 €!

6. Iron Maiden Japan 12" LP (EMI 25149) Venezuela issue 1981

Matrix numbers: EMI 25149 / EMI 25149

Info: Άξιο αναφοράς, λόγω του διαφορετικού εξωφύλλου. Κυκλοφόρησε μόνο στη Βενεζουέλα, ενώ θέλει προσοχή η μετέπειτα βραζιλιάνικη bootleg έκδοση.  Άξια 300 €!






7. Where Eagles Dare 7" LP (ΕΜΙ ODEON SA EMI 034-P) Spanish Promo 1983

Matrix numbers: A 034 A (diamond) / B 034 B (diamond)

Info: Είναι το σπανιότερο ευρωπαϊκό πρόμο βινύλιο. Το "Where Eagles Dare" κυκλοφόρησε μόνο στην Ισπανία. Άξια 300 €!