20+1 Black metal δίσκοι για όσους δεν είναι μπλακμεταλλάδες
Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα αυτιά σου για να ξεκλειδώσουν τη μαγεία που κρύβεται από πίσω;
Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε την ιστορία του black metal, ενός εκ των πλέον ιδιαίτερων μουσικών ειδών / κινημάτων που έχει συναντήσει η κοινωνία και το αυτί μας, σας παραπέμπουμε ως μια πρώτη γεύση στο αντίστοιχο αφιέρωμα του Rocking.gr, «Η ιστορία του black metal, από τους Venom μέχρι σήμερα» ή σε κάποιο από τα αρκετά ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ που κυκλοφορούν εκεί έξω. Βέβαια, αυτά για τα οποία θα σας μιλήσουμε στο εν λόγω αφιέρωμα, διαφοροποιούνται αρκετά από τις απαρχές των επιρροών τους...
Εδώ, δραττόμενοι της ευκαιρίας από μια μυστήρια μόδα των τελευταίων ετών, η οποία θέλει άτομα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα άγγιζαν οτιδήποτε αφήνει υπόνοια ακραίου ήχου, να καταπιάνονται με το ακραιότερο αυτών, θα παρουσιάσουμε κάμποσους δίσκους που θα μπορούσαν να σου κάνουν το κλικ και να σε εισάγουν στο μουσικό είδος με τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά. Έχοντας προ των πυλών την επιτυχία που αναμένεται να κάνει παγκοσμίως η νέα δουλειά των Deafheaven - μην μας παρεξηγείτε, δεν βλέπουμε τις μόδες αφ' υψηλού, ειδικά αυτή που είναι μια ευκαιρία για άνοιγμα του μυαλού και των αυτιών του ακροατηρίου- ακολουθούμε τα σημάδια των καιρών και βάζουμε το λιθαράκι μας. Ποιός ξέρει, όλο και κάποιο από τα παρακάτω μπορεί να αποτελέσει το soundtrack των μοναχικών νυχτών του χειμώνα που μας έρχεται...
1. A Forest Of Stars - Opportunistic Thieves Οf Spring
Transcendental Creations (2010)
Τη στιγμή που αυτό που χαρακτηρίστηκε post-black metal βρισκόταν στην καλύτερη του περίοδο, οι Άγγλοι A Forest Of Stars κυκλοφόρησαν έναν από τους αντιπροσωπευτικότερους δίσκους του ήχου αυτού, πριν οι ίδιοι αποφασίσουν να εκτοξεύσουν τον ήχο τους σε μια άλλη διάσταση. Το "Opportunistic Thieves Οf Spring" καλύπτει μεγάλο ηχητικό εύρος, γιατί ενώ κάποια σχιστά φωνητικά και μεγάλες ταχύτητες σε προϊδεάζουν για άλλα, αυτά που κυριαρχούν όμως είναι τα ατμοσφαιρικά περάσματα, η μαγευτική συνοδεία του βιολιού, τα folk στοιχεία και οι μεθυστικοί ρυθμοί που κάνουν το εν λόγω άκουσμα να ξεχωρίζει και το τοποθετούν πιο κοντά σε ένα ακροατήριο, που έχει την άνεση να απολαύσει αυτό που λέμε ατμοσφαιρική μουσική.
Listen
ΑΚ
2. Agalloch - The Mantle
The End (2002)
Οι Agalloch στα '10s για κάποιο λόγο μπήκαν σε εκείνη την κλειστή κάστα των ακραίων που ακούν οι hipsters πλάι στους Radiohead και τους Neutral Milk Hotel, σε αυτό το παράδοξο των ημερών μας. Το αξιοσημείωτο, βέβαια, είναι η χρονική συγκυρία, καθότι οι δύο τελευταίοι δίσκοι της μπάντας από το Oregon, όσο καλοί κι αν είναι, δεν πιάνουν ούτε στο ελάχιστο την πρώτη τους τριάδα - και δη το δεύτερο άλμπουμ εξ αυτών, τον παχύ, χιονισμένο μανδύα του "The Mantle". Στηρίζεται στην αγνή ατμόσφαιρα και μοναχά σε αυτή, ως neofolk δίσκος, δημιουργεί μεγάλες συνθέσεις με ταξιδιάρικη χρήση των rock / metal οργάνων, ως post-rock μπάντα, όλα αυτά σε πάλλευκο black metal καμβά. Όλη η μαγεία είναι αυτή η στοιχειωτική ακουστική κιθάρα πίσω από την παραμόρφωση που ταιριάζει, περιέργως, απόλυτα με την αμιγώς νατουραλιστική θεματολογία.
Listen
ΜΠ
3. Alcest - Souvenirs D' Un Autre Monde
Profound Lore / Prophecy (2007)
Ο Neige (με παρουσία και στους Amesoeurs, Celestia, Glaciation, Lantlôs, Peste Noire) δημιούργησε αυτό το παράξενο και μερικές φορές παρεξηγήσιμο μοντέρνο και ατμοσφαιρικό black στην Ευρώπη. Πριν το χαλαρώσουν εντελώς, πρόλαβαν κι έγραψαν εδώ, μερικά εξαιρετικά post-rock κομμάτια γεμάτα σκοτάδι και μαυρίλα. Μελαγχολικό, πανέμορφο και μελωδικό. Ονειρικές συνθέσεις που σε ταξιδεύουν. Μακράν ο πιο ατμοσφαιρικός και ήρεμος δίσκος στον χώρο. Στοιχεία από σάπιο shoegaze που κανείς μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει να συμπεριλάβει. Κιθάρες και τύμπανα, σε μερικά μεν σημεία, πιο black από πολλές μπάντες του παρελθόντος. Εύκολη ακρόαση που κλείνει το μάτι σε φίλους ακραίας μουσικής, παρότι δεν κρύβει σχεδόν τίποτα ακραίο μέσα. Ανοιχτόμυαλο και γαλήνιο, ήρεμο, αν και καλά κρυμμένο στην παράγωγη, σάπιο στην ψυχή black metal.
Listen
ΘΓ
4. Altar Of Plagues - White Tomb
Profound Lore (2009)
Oι Ιρλανδοί είναι μια μπάντα φαινόμενο. Από τότε, ψάχνουν και εξελίσσουν τον ήχο τους. Είναι πρωτότυποι. Είναι εξαιρετικοί. Έφτιαξαν ένα τόσο μα τόσο σκληροτράχηλο black, με όλα τα ατμοσφαιρικά στοιχεία που μπορούσαν να δέσουν από drone metal, post-rock και shoegaze χωρίς να διακρίνεις σχεδόν τίποτα απ' όλα αυτά στα κομμάτια τους. Αν δεν υπήρχαν συγκροτήματα σαν αυτούς το black metal θα ήταν στάσιμο, θα είχε αρχίσει να φθίνει. Έδωσαν πνοή στον χώρο, έφτιαξαν κομμάτια ύμνους που αποδίδουν πανέμορφες πτυχές προοδευτικής και καλοσχηματισμένης συνθετικά, μουσικής. Αν και στο αφιέρωμα αναφέρουμε ακούσματα που θα προσέλκυαν και παλιούς μπλακμεταλλάδες, ετούτοι εδώ είναι μάλλον αυτοί που θα θύμωναν πολλούς κολλημένους Νορβηγούς για το πώς εξέλιξαν το είδος στην Ευρώπη. Παρόλα αυτά είναι ο δίσκος που κατέχει όλα τα καλά metal στοιχεία που ψάχνουμε στο είδος.
Listen
ΘΓ
5. Blut Aus Nord - The Work Which Transforms God
Appease Me (2003)
Oι Γάλλοι, εξαρχής έφτιαχναν μουσικές με τέτοια ατμόσφαιρα που οι περισσότερες μπάντες του αφιερώματος δεν έχουν καν φανταστεί. Σκοτεινοί, ambient ήχοι και βιομηχανικός μουσικός παραλληλισμός. Άγρια, όσο λίγα, φωνητικά που τιμούν τους προγόνους του είδους. Απίθανη ατμόσφαιρα και παράνοια στις συνθέσεις. Τόσο κρύο. Τόσο παγωμένο. Μηδενιστικό μέχρι αηδίας. Θλιμμένο και τρομακτικό. Δένει ένα εκρηκτικά παλιό είδος με αυτό το νέο, το καινούργιο, το ελπιδοφόρο. Βομβαρδισμός στα τύμπανα, παράφωνες κιθάρες με industrial νότες και τόσο μα τόσο εξαιρετικά κρυστάλλινη παραγωγή. Ένα διαμάντι για λίγους. Ένας δίσκος που έχει το πλεονέκτημα να μην μπορεί να συγκριθεί ή παρομοιαστεί με τίποτα άλλο. Αλήθεια, με τίποτα...
Listen
ΘΓ
6. Burzum - Filosofem
Misanthropy (1996)
Η στιγμή που αναρωτηθήκαμε αν αυτό είναι black metal και πώς συνδέεται με τους δίσκους που προηγήθηκαν. Το ερώτημα χαρακτηρίζεται ως αφελές και άκυρο και ο αμφιλεγόμενος Vikernes στο απόγειο της δημιουργικότητάς του συνεχίζει από εκεί που το άφησε στο "Hvis Lyset Tar Oss". Ατμοσφαιρικό μέχρι τα μπούνια, υπνωτιστικό, νοσταλγικό, «μελετημένο» και με μια έντονη υπεροψία το "Filosofem" σπάει στεγανά και κονιορτοποιεί δογματισμούς και αγκυλώσεις, ενώ παράλληλα, μαζί με τον προκάτοχό του, προσφέρει ένα ανεξάντλητο πεδίο έμπνευσης για πολλά συγκροτήματα. Αν δεν υπήρχε αυτός ο δίσκος ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της black metal σκηνής της επόμενης δεκαετίας δεν θα είχε κάνει την εμφάνιση του. Όσοι οπαδοί από άλλα ιδιώματα δεν απηύδησαν με τις περίεργες συνήθειες του δημιουργού του, ρούφηξαν αυτόν τον δίσκο μέχρι το μεδούλι.
Listen
ΑΚ
7. Cobalt - Gin
Profound Lore (2009)
Ένα σκληρό και συνάμα όσο σάπιο γίνεται black metal, το οποίο διακατέχεται από αδιανόητα εκρηκτική πυγμή και ταχύτητες που δύσκολα βρίσκεις και σε thrash μπάντες. Η ατμόσφαιρα και τα λασπωμένα στοιχεία που κλέβει από sludge μουσικά παρακλάδια δίνουν μια άλλου είδους ομορφιά σε αυτό το ακατέργαστο διαμάντι. Ο δίσκος έχει αφιερωθεί στους Έρνεστ Χέμινγουεϊ (εξ ου και τα 61 κομμάτια της κυκλοφορίας - όσα και τα χρόνια του) και στον Χάντερ Τόμσον. Oι δυο συγγραφείς έγραφαν για αλκοόλ, βία και αυτοκαταστροφή με τον ίδιο τρόπο που κάνει και η μπάντα. Και οι δύο πέθαναν από αυτοπυροβολισμό... Ο δημιουργός του δίσκου, Phil McSorley, ήταν στον πόλεμο του Ιράκ σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη μονάδα ζώντας τον θάνατο καθημερινά. Αποτέλεσμα όλων αυτών ένα κατασκότεινο και τρομακτικό παραμύθι, με απύθμενα βαθύ ήχο και πεντακάθαρη παράγωγη. Εναλλαγή σκληρών και ήρεμων σημείων και σε κιθάρες και σε φωνητικά.
Listen
ΘΓ
8. Deafheaven - Roads To Judah
Deathwish (2011)
Ντεμπούτο για την μπάντα που με τις επόμενες δουλειές της, παρατηρούμε ότι προσελκύει κοινό που ούτε κατά διάνοια είχε ακούσει blastbeat στην ζωή του. Καλοδομημένο black metal, γεμάτο post-rock συνταγές και shoegaze αισθητική. Οι τέσσερις συνθέσεις παρέχουν όλα τα απαραίτητα εφόδια για ένα ταξίδι τόσο μαγικό, σκληρό, αλλά ατμοσφαιρικό όσο ποτέ. Φυσικά και θυμίζουν μπάντες που γέννησαν το είδος, όπως Alcest, Wolves In The Throne Room και Drudkh, αλλά αυτοί εξελίσσουν ακόμα παραπάνω τις ιδέες. Σκληρές, σάπιες και σιχαμένες, αλλά λυρικές φωνές, μελωδικά και ρυθμικά σημεία, μέχρι σατανικά, γρήγορα και βίαια περάσματα. Η μπάντα από το San Francisco είναι η εξέλιξη του είδους. Αυτοί εδώ έκαναν τον ήχο πιο σάπιο και έδεσαν καλύτερα από τον καθένα τον θόρυβο στο metal τους.
Listen
ΘΓ
9. Drudkh - Кров у Наших Криницях (Blood In Our Wells)
Supernal (2006)
Οι Drudkh μπλέκουν μαεστρικά την παραδοσιακή ουκρανική μουσική με το ατμοσφαιρικό black metal, αποδιώχνοντας κάθε μικροσκοπική κουκίδα θετικών συναισθημάτων. Καταφέρνουν με το άπλετο ταλέντο τους να δημιουργούν κινηματογραφική κλειστοφοβική μιζέρια και διεστραμμένη σκοτείνια, δύο τινά που τελειοποιήθηκαν στο "Blood In Our Wells" του 2006. Ο δίσκος, ξεκινώντας ήδη από το υποβλητικό εξώφυλλο που σε προκαταβάλλει γι' αυτό που θα ακολουθήσει, χρησιμοποιεί την ποίηση τεσσάρων εκ των εμβληματικότερων Ουκρανών ποιητών του 19ου και 20ου αιώνα (Oleksandr Oles, Lina Kostenko κ.ά.) Ζόφος, blastbeat, παραδοσιακά όργανα και πολύ συγκεκριμένοι ηχητικοί στόχοι, από ένα συγκρότημα για τις πολιτικές πεποιθήσεις του οποίου έχουν λεχθεί πολλά, όμως ουδέποτε έχει δώσει συνέντευξη για κανέναν από τους δέκα δίσκους που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα.
Listen
ΜΠ
10. Enslaved - RIITIIR
Nuclear Blast (2012)
Είναι μακρύ το ταξίδι που έχουν κάνει πάνω στο ντρακάρ τους οι Enslaved από τις αρχές των '90s μέχρι σήμερα και δεν μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις αράδες. Αν ρίξεις μια ματιά στο ωμό black metal του "Vikingligr Veldi" του 1994 και το συγκρίνεις με το progressive black metal του "RIITIIR" λίγα κοινά θα βρεις, τόσο στη μουσική όσο και στη γενικότερη αισθητική. Αυτό που παραμένει είναι το άπλετο ταλέντο σε ό,τι κάνουν, είτε χτίζουν τοπία μαχών των βίκινγκς, είτε παίζουν τεχνικό, ευφυές metal με πολλές εναλλαγές μεταξύ άγριων σημείων και πιασάρικων καθαρών μελωδιών. Το "RIITIIR" είναι το άλμπουμ που θα πετάξεις στα δόντια του προγκμεταλλά για να αρχίσει να ροκανίζει σιγά-σιγά την ουσία του black metal ανατρέχοντας βήμα-βήμα στην πηγή του.
Listen
ΜΠ
11. Fleurety - Min Tid Skal Komme
Aesthetic Death (1995)
Προερχόμενοι από την πειραματική σκηνή της Νορβηγίας, οι Fleurety αποτέλεσαν ένα συγκρότημα που μάλλον απασχόλησε λίγους, σε ένα βαθμό λογικό, καθώς οι κυκλοφορίες τους έδιναν την αίσθηση ότι η μπάντα βρισκόταν «εκτός τόπου και χρόνου», σε μια δική της διάσταση. Από την άλλη η μοναδικότητα και η ευφυΐα της μουσικής τους ήταν που έκανε το ντεμπούτο τους να μοιάζει εξωγήινο για την εποχή του και μόνο σήμερα μπορούμε να πούμε ότι παίζουν ένα είδος πρώιμου post black metal, με ιδιαίτερες συνθετικές δομές και ήχο που κανένας μέχρι τότε δεν είχε παρουσιάσει, ούτε καν πλησιάσει. Μια απόκοσμη ατμόσφαιρα σε φυλακίζει, χωρίς να τρομάζει, αλλά σίγουρα μπορούσε να μαγέψει όποιον μπορούσε να ξεφύγει από τα συνηθισμένα του καιρού εκείνου. Μια underground κυκλοφορία που δεν μπορούσε να φτάσει εκείνη την εποχή σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά.
Listen
ΑΚ
12. Hail Spirit Noir - Oi Magoi
Code666 (2014)
Οι Θεσσαλονικείς Hail Spirit Noir αποτελούν, δίχως δόση υπερβολής, ένα κόσμημα για την εγχώρια metal δισκογραφία. Είναι, βλέπετε, ελάχιστα τα περιθώρια στις ημέρες μας να έχεις τόσο προσωπική ταυτότητα και ιδιαίτερο ήχο από την φέξη κιόλας της δισκογραφίας σου. Ήδη από το ντεμπούτο τους, το εξαιρετικό "Pneuma" του 2012, είχε γίνει πρόδηλο πως ετούτη η ιδιαίτερη μίξη ψυχεδελικού '70s prog rock με black metal, που θα θυμίσει τους King Crimson να βάφονται Immortal, γίνεται με τόσο φρέσκο όραμα που θα ζήλευαν οι περισσότεροι που ευαγγελίζονται πως παίζουν avant-garde metal. Το "Oi Magoi" ήρθε να εξυψώσει το αποτέλεσμα. Οι ψυχεδελικές, κολλητικές μελωδίες, τα προοδευτικά σημεία και ο «ήβολ» χαρακτήρας που χρησιμοποιείται περισσότερο ως κάποιου είδους ειρωνεία παρά ως γραφική «σατανικότητα», όλα μαζί συνεπικουρούν στο εξαίρετο αυτό δημιούργημα.
Listen
ΜΠ
13. In The Woods... - Heart Of The Ages
Misanthropy (1995)
Λίγο μετά τη φυγή του Tchort για τους Emperor, τα εναπομείναντα μέλη των Green Carnation σχηματίζουν τους In The Woods... Το "Heart Of The Ages", ο πρώτος εκ των τριών δίσκων τους, στιγματίζει την εποχή τους πριν βουτήξουν στα άπατα νερά του νορβηγικού progressive. Μέσα στην εσωστρέφειά του, αυτός το εμβληματικό άλμπουμ εκπέμπει σε τρία μήκη κύματος, σε έναν συνδυασμό που δεν επαναλήφθηκε ποτέ έκτοτε: Πρώτον, σκισμένες black metal τσιρίδες και σκληροπυρηνικά riff που τυραννούν ως πρέπει τον εγκέφαλο για να ανοίξει. Ατμοσφαιρικά, παγωμένα στοιχεία με παγανιστική αίσθηση που προετοιμάζουν την αποδοχή του μηνύματος και αποτελούν συνεκτικό υλικό. Τρίτον, φλοϋδικά χασίματα και ηλεκτρονικά περάσματα για την εξύψωση στα ουράνια.
Listen
ΜΠ
14. Negura Bunget - Om
Code666 (2006)
Για να εξηγήσουμε τη μουσική του "Om", θα επιζητήσουμε βοήθεια από τον Negru, από απόσπασμα συνέντευξης στο περιοδικό Maelstrom, επιχειρώντας να εξηγήσει τι σημαίνει το όνομα του συγκροτήματος: «Negura Bunget είναι μια μαύρη ομίχλη που προέρχεται από ένα βαθύ, σκοτεινό και πυκνό δάσος. Το όνομα αυτό επιχειρεί να απεικονίσει την μουσική και ψυχική ατμόσφαιρα που θέλουμε να δημιουργούμε». Μέχρι και σήμερα, με επτά δίσκους από τους Negura Bunget και άλλο ένα από τους Dordeduh, αυτό το προοδευτικό black metal με τη ρουμάνικη προβιά δεν ξεπεράστηκε. Τη στιγμή που μιλάμε, το "Om" θεωρείται από τους πρωτοπόρους του είδους και ακρογωνιαίος λίθος για το atmospheric black metal.
Listen
ΜΠ
15. Primordial - A Journey's End
Misanthropy (1998)
Ιρλανδοί και πραγματικοί πολεμιστές, με την μουσική τους να ακολουθεί αυτά τα μονοπάτια. Το "A Journey's End" είναι ένα ταξίδι στα συναισθήματα που γεννά η περιπλάνηση στην ιρλανδική παράδοση. Το black metal παραμένει η βάση και κάποια ξεσπάσματα μπορεί να δυσκολεύουν την ακρόαση για κάποιους, αλλά τα ιρλανδέζικα folk στοιχεία έχουν κάνει ήδη την εμφάνιση τους. Η αγωνία και η απόγνωση κυριαρχούν σε σχέση με την οργή που κατακλύζει ορισμένα από τα επόμενα άλμπουμ τους. Ο Averil απόλυτα εκφραστικός, ισορροπεί ανάμεσα στα καθαρά και black metal φωνητικά, ενώ σε όλη τη διάρκεια διάφορα ακουστικά σημεία επιτείνουν την μελαγχολία. Ένα άλμπουμ επικό μέχρι τα μπούνια και γεμάτο ποιότητα, από το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά η θριαμβευτική πορεία των Ιρλανδών μέχρι και τις ημέρες μας.
Listen
ΑΚ
16. Sigh - In Somniphobia
Candlelight Records (2012)
Οι πειραματισμοί του Mirai Kawashima και των Sigh, μαζί με την αποθέωση στον τρόμο, στην τρέλα και στο αλλόκοτο είχαν αρχίσει από πολύ νωρίς. Στο "Imaginary Sonicscape" (2001) όλα άρχισαν να ξεφεύγουν επικίνδυνα και αφού πέρασαν από διάφορα στάδια κατέληξαν σε αυτό το αριστούργημα. Το "In Somniphobia" αποτελεί ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ που ακροβατεί ανάμεσα στο black metal, το heavy metal, την jazz, το progressive, την electronica, με κλασσικότροπες αναφορές, σε ένα όργιο πειραματισμού και ένα καταιγισμό ελκυστικών ιδεών και εικόνων. Η θεατρικότητα, η ανατολίτικη ατμόσφαιρα και ένα μυστήριο συμπληρώνουν ένα πάζλ σπάνιας έμπνευσης και δημιουργίας. Avant garde black (στον βαθμό που είναι) metal στα καλύτερά του. Μόνο για τολμηρούς και ανοιχτόμυαλους.
Listen
ΑΚ
17. Summoning - Let Mortal Heroes Sing Your Fame
Napalm (2001)
Προερχόμενοι από την Αυστρία, οι Summoning είχαν υιοθετήσει από το ξεκίνημά τους ένα ιδιόμορφο, μοναδικό ύφος που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Δύο άτομα δημιουργούν μια μεσαιωνική, επική ατμόσφαιρα εμπνευσμένη και προερχόμενη από την φανταστική λογοτεχνία. Το άλμπουμ στηρίζεται κυρίως στην εκτεταμένη χρήση των πλήκτρων, ενώ διάφορα επιλεγμένα samples συμβάλλουν στην όλη ατμόσφαιρα. Οι κιθάρες παραμένουν διακριτικά σταθερά στο background και το drum machine παρόλο που ενδεχομένως ενοχλεί κάποιους γεμίζει τον ήχο του άλμπουμ. Οι μονότονοι ρυθμοί και οι επαναληψιμότητα κυριαρχούν, το tempo παραμένει σταθερό και τα μακροσκελή θέματα ξεδιπλώνονται με το δικό τους ιδιότυπο τρόπο. Ένα ιδιαίτερο άλμπουμ από ένα ιδιαίτερο συγκρότημα, που μαζί με το "Stronghold" (1999) παραμένουν μέχρι σήμερα οι κορυφαίες στιγμές της μπάντας.
Listen
ΑΚ
18. Ulver - Bergtatt-Et Eeventyr I 5 Capitler
Head Not Found (1995)
Ο πρώτος full-length δίσκος του μεγάλου κεφάλαιου που έφτιαξαν οι Λύκοι (Ulver) στην μουσική ιστορία. Πολύ πριν αποφασίσουν να ξεστρατίσουν σε ηλεκτρονικά και πειραματικά μονοπάτια, ετούτο εδώ το πρώτο μέρος αυτού που έμεινε στα καταστατικά ως η «black metal τριλογία» τους είναι ο πρώτος δίσκος που θα έδινα σε έναν μη μπλακμεταλλά να ακούσει, καθότι ως τέτοιο τον λάτρεψα κι εγώ. Τα παραδοσιακά σκανδιναβικά θέματα συγκεράζονται με ένα ανυπέρβλητο folk στοιχείο μέσω της ακουστικής κιθάρας, τα φωνητικά του Kristoffer Rygg, άλλοτε καθαρά άλλοτε βρώμικα, δεσπόζουν απ' άκρη ως άκρη και ολόκληρος ο δίσκος μυρίζει ξύλο καμένο σε μεσαιωνικό τζάκι. Το "Bergtatt" είναι ένα παραμύθι του νορβηγικού φολκλόρ σε πέντε κεφάλαια. Δεν έχει τις εναλλαγές που θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του ανυποψίαστου, αλλά είναι μια σφιχτή γροθιά που δεν θα τον αφήσει να το κουνήσει ρούπι.
Listen
ΜΠ
19. Ved Buens Ende - Written In Waters
Misanthropy (1995)
Ήταν αρκετοί οι Νορβηγοί που θέλησαν να πειραματιστούν και να ξεφύγουν από τον κλασικό μαυρομεταλλικό ήχο της πατρίδας τους. Οι Ved Buens Ende ξεχώρισαν από την πρώτη νότα και αποτέλεσαν την μπάντα που ξεχαρβάλωσε κάθε υφιστάμενη συνθετική προσέγγιση, δομή και φόρμα. Το συγκρότημα αντλεί έμπνευση από τα άδυτα της ανθρώπινης φαντασίας, ξεκινάει ένα ταξίδι στο άγνωστο και δημιουργεί ένα αριστούργημα, πρωτοποριακό και καινοτόμο, πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Οι ελάχιστοι που πίστεψαν στο όραμά τους μαγεύτηκαν από μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, μελαγχολική, ψυχεδελική, από τους avant-garde πειραματισμούς και τις οριακές μουσικές καταστάσεις που προσέφερε το "Written In Waters". Υπέροχο και μοναδικό, γεμάτο πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Listen
ΑΚ
20. Wolves In The Throne Room - Two Hunters
Southern Lord (2007)
Μετά το εξαιρετικό "Diadem Of 12 Stars" έρχεται το απίστευτο "Two Hunters" και μαζί ορίζουν το νέο κύμα στο USBM. Καθορίζουν το μοντέρνο, το ατμοσφαιρικό, το προοδευτικό ή όπως αλλιώς λέγεται, black metal της εποχής μας. Μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, με οικολογική άποψη, μελαγχολική διάθεση και σκοτεινό ήχο. Ήχος, ένταση, ταχύτητα και μαυρίλα σε φανταστική ισορροπία. Τραχιά έως και βρώμικη θα έλεγα παραγωγή. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, "I Will Lay Down My Bones Among Τhe Rocks Αnd Roots" είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα για το τι είναι η μπάντα. Συγκεντρώνει ότι μας λένε τα προηγούμενα, φορτώνει δυναμικά και ξεσπά σε ένα από τα πλέον ατμοσφαιρικά κομμάτια του είδους. Η μπάντα ίσως είναι ό,τι καλύτερο γέννησε ο χώρος πέρα από τον Ατλαντικό.
Listen
ΘΓ
20+1. Αrcturus - Μy Angel (EP)
Putrefaction Records (1991)
Αγαπάμε τους Arcturus και λατρεύουμε όλους τους δίσκους τους και για τον γράφοντα το "La Masquarade Infernale" αποτελεί έναν από τους κορυφαίους των '90s... Aλλά όταν το 1991 έσκασε μύτη αυτή η μπάντα με την κυκλοφορία του "My Angel", σήκωσε μεγάλη κουβέντα στην προσπάθεια να κατανοήσουμε αυτό το 7" EP. Ενώ η true evil επίθεση του χώρου είχε οργανωθεί και ήταν έτοιμη να λάβει χώρα σε όλα τα μέτωπα, οι Arcturus έπαιζαν σε υπνωτιστικούς ρυθμούς, με τις κιθάρες να σέρνονται εν μέσω ενοχλητικού μικροφωνισμού, ενώ ο τραγουδιστής τραγουδούσε για την κοπέλα του... που δεν ήταν πια μαζί του. Δύο κομμάτια ήταν αρκετά για να προσδώσουν στο black metal μια άλλη χροιά, νόημα, διάσταση και χώρο για να εξελιχθεί, από πολύ νωρίς.
Listen
ΑΚ
Εδώ, δραττόμενοι της ευκαιρίας από μια μυστήρια μόδα των τελευταίων ετών, η οποία θέλει άτομα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα άγγιζαν οτιδήποτε αφήνει υπόνοια ακραίου ήχου, να καταπιάνονται με το ακραιότερο αυτών, θα παρουσιάσουμε κάμποσους δίσκους που θα μπορούσαν να σου κάνουν το κλικ και να σε εισάγουν στο μουσικό είδος με τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά. Έχοντας προ των πυλών την επιτυχία που αναμένεται να κάνει παγκοσμίως η νέα δουλειά των Deafheaven - μην μας παρεξηγείτε, δεν βλέπουμε τις μόδες αφ' υψηλού, ειδικά αυτή που είναι μια ευκαιρία για άνοιγμα του μυαλού και των αυτιών του ακροατηρίου- ακολουθούμε τα σημάδια των καιρών και βάζουμε το λιθαράκι μας. Ποιός ξέρει, όλο και κάποιο από τα παρακάτω μπορεί να αποτελέσει το soundtrack των μοναχικών νυχτών του χειμώνα που μας έρχεται...
Μάνος Πατεράκης
1. A Forest Of Stars - Opportunistic Thieves Οf Spring
Transcendental Creations (2010)
Τη στιγμή που αυτό που χαρακτηρίστηκε post-black metal βρισκόταν στην καλύτερη του περίοδο, οι Άγγλοι A Forest Of Stars κυκλοφόρησαν έναν από τους αντιπροσωπευτικότερους δίσκους του ήχου αυτού, πριν οι ίδιοι αποφασίσουν να εκτοξεύσουν τον ήχο τους σε μια άλλη διάσταση. Το "Opportunistic Thieves Οf Spring" καλύπτει μεγάλο ηχητικό εύρος, γιατί ενώ κάποια σχιστά φωνητικά και μεγάλες ταχύτητες σε προϊδεάζουν για άλλα, αυτά που κυριαρχούν όμως είναι τα ατμοσφαιρικά περάσματα, η μαγευτική συνοδεία του βιολιού, τα folk στοιχεία και οι μεθυστικοί ρυθμοί που κάνουν το εν λόγω άκουσμα να ξεχωρίζει και το τοποθετούν πιο κοντά σε ένα ακροατήριο, που έχει την άνεση να απολαύσει αυτό που λέμε ατμοσφαιρική μουσική.
Listen
ΑΚ
2. Agalloch - The Mantle
The End (2002)
Οι Agalloch στα '10s για κάποιο λόγο μπήκαν σε εκείνη την κλειστή κάστα των ακραίων που ακούν οι hipsters πλάι στους Radiohead και τους Neutral Milk Hotel, σε αυτό το παράδοξο των ημερών μας. Το αξιοσημείωτο, βέβαια, είναι η χρονική συγκυρία, καθότι οι δύο τελευταίοι δίσκοι της μπάντας από το Oregon, όσο καλοί κι αν είναι, δεν πιάνουν ούτε στο ελάχιστο την πρώτη τους τριάδα - και δη το δεύτερο άλμπουμ εξ αυτών, τον παχύ, χιονισμένο μανδύα του "The Mantle". Στηρίζεται στην αγνή ατμόσφαιρα και μοναχά σε αυτή, ως neofolk δίσκος, δημιουργεί μεγάλες συνθέσεις με ταξιδιάρικη χρήση των rock / metal οργάνων, ως post-rock μπάντα, όλα αυτά σε πάλλευκο black metal καμβά. Όλη η μαγεία είναι αυτή η στοιχειωτική ακουστική κιθάρα πίσω από την παραμόρφωση που ταιριάζει, περιέργως, απόλυτα με την αμιγώς νατουραλιστική θεματολογία.
Listen
ΜΠ
3. Alcest - Souvenirs D' Un Autre Monde
Profound Lore / Prophecy (2007)
Ο Neige (με παρουσία και στους Amesoeurs, Celestia, Glaciation, Lantlôs, Peste Noire) δημιούργησε αυτό το παράξενο και μερικές φορές παρεξηγήσιμο μοντέρνο και ατμοσφαιρικό black στην Ευρώπη. Πριν το χαλαρώσουν εντελώς, πρόλαβαν κι έγραψαν εδώ, μερικά εξαιρετικά post-rock κομμάτια γεμάτα σκοτάδι και μαυρίλα. Μελαγχολικό, πανέμορφο και μελωδικό. Ονειρικές συνθέσεις που σε ταξιδεύουν. Μακράν ο πιο ατμοσφαιρικός και ήρεμος δίσκος στον χώρο. Στοιχεία από σάπιο shoegaze που κανείς μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει να συμπεριλάβει. Κιθάρες και τύμπανα, σε μερικά μεν σημεία, πιο black από πολλές μπάντες του παρελθόντος. Εύκολη ακρόαση που κλείνει το μάτι σε φίλους ακραίας μουσικής, παρότι δεν κρύβει σχεδόν τίποτα ακραίο μέσα. Ανοιχτόμυαλο και γαλήνιο, ήρεμο, αν και καλά κρυμμένο στην παράγωγη, σάπιο στην ψυχή black metal.
Listen
ΘΓ
4. Altar Of Plagues - White Tomb
Profound Lore (2009)
Oι Ιρλανδοί είναι μια μπάντα φαινόμενο. Από τότε, ψάχνουν και εξελίσσουν τον ήχο τους. Είναι πρωτότυποι. Είναι εξαιρετικοί. Έφτιαξαν ένα τόσο μα τόσο σκληροτράχηλο black, με όλα τα ατμοσφαιρικά στοιχεία που μπορούσαν να δέσουν από drone metal, post-rock και shoegaze χωρίς να διακρίνεις σχεδόν τίποτα απ' όλα αυτά στα κομμάτια τους. Αν δεν υπήρχαν συγκροτήματα σαν αυτούς το black metal θα ήταν στάσιμο, θα είχε αρχίσει να φθίνει. Έδωσαν πνοή στον χώρο, έφτιαξαν κομμάτια ύμνους που αποδίδουν πανέμορφες πτυχές προοδευτικής και καλοσχηματισμένης συνθετικά, μουσικής. Αν και στο αφιέρωμα αναφέρουμε ακούσματα που θα προσέλκυαν και παλιούς μπλακμεταλλάδες, ετούτοι εδώ είναι μάλλον αυτοί που θα θύμωναν πολλούς κολλημένους Νορβηγούς για το πώς εξέλιξαν το είδος στην Ευρώπη. Παρόλα αυτά είναι ο δίσκος που κατέχει όλα τα καλά metal στοιχεία που ψάχνουμε στο είδος.
Listen
ΘΓ
5. Blut Aus Nord - The Work Which Transforms God
Appease Me (2003)
Oι Γάλλοι, εξαρχής έφτιαχναν μουσικές με τέτοια ατμόσφαιρα που οι περισσότερες μπάντες του αφιερώματος δεν έχουν καν φανταστεί. Σκοτεινοί, ambient ήχοι και βιομηχανικός μουσικός παραλληλισμός. Άγρια, όσο λίγα, φωνητικά που τιμούν τους προγόνους του είδους. Απίθανη ατμόσφαιρα και παράνοια στις συνθέσεις. Τόσο κρύο. Τόσο παγωμένο. Μηδενιστικό μέχρι αηδίας. Θλιμμένο και τρομακτικό. Δένει ένα εκρηκτικά παλιό είδος με αυτό το νέο, το καινούργιο, το ελπιδοφόρο. Βομβαρδισμός στα τύμπανα, παράφωνες κιθάρες με industrial νότες και τόσο μα τόσο εξαιρετικά κρυστάλλινη παραγωγή. Ένα διαμάντι για λίγους. Ένας δίσκος που έχει το πλεονέκτημα να μην μπορεί να συγκριθεί ή παρομοιαστεί με τίποτα άλλο. Αλήθεια, με τίποτα...
Listen
ΘΓ
6. Burzum - Filosofem
Misanthropy (1996)
Η στιγμή που αναρωτηθήκαμε αν αυτό είναι black metal και πώς συνδέεται με τους δίσκους που προηγήθηκαν. Το ερώτημα χαρακτηρίζεται ως αφελές και άκυρο και ο αμφιλεγόμενος Vikernes στο απόγειο της δημιουργικότητάς του συνεχίζει από εκεί που το άφησε στο "Hvis Lyset Tar Oss". Ατμοσφαιρικό μέχρι τα μπούνια, υπνωτιστικό, νοσταλγικό, «μελετημένο» και με μια έντονη υπεροψία το "Filosofem" σπάει στεγανά και κονιορτοποιεί δογματισμούς και αγκυλώσεις, ενώ παράλληλα, μαζί με τον προκάτοχό του, προσφέρει ένα ανεξάντλητο πεδίο έμπνευσης για πολλά συγκροτήματα. Αν δεν υπήρχε αυτός ο δίσκος ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της black metal σκηνής της επόμενης δεκαετίας δεν θα είχε κάνει την εμφάνιση του. Όσοι οπαδοί από άλλα ιδιώματα δεν απηύδησαν με τις περίεργες συνήθειες του δημιουργού του, ρούφηξαν αυτόν τον δίσκο μέχρι το μεδούλι.
Listen
ΑΚ
7. Cobalt - Gin
Profound Lore (2009)
Ένα σκληρό και συνάμα όσο σάπιο γίνεται black metal, το οποίο διακατέχεται από αδιανόητα εκρηκτική πυγμή και ταχύτητες που δύσκολα βρίσκεις και σε thrash μπάντες. Η ατμόσφαιρα και τα λασπωμένα στοιχεία που κλέβει από sludge μουσικά παρακλάδια δίνουν μια άλλου είδους ομορφιά σε αυτό το ακατέργαστο διαμάντι. Ο δίσκος έχει αφιερωθεί στους Έρνεστ Χέμινγουεϊ (εξ ου και τα 61 κομμάτια της κυκλοφορίας - όσα και τα χρόνια του) και στον Χάντερ Τόμσον. Oι δυο συγγραφείς έγραφαν για αλκοόλ, βία και αυτοκαταστροφή με τον ίδιο τρόπο που κάνει και η μπάντα. Και οι δύο πέθαναν από αυτοπυροβολισμό... Ο δημιουργός του δίσκου, Phil McSorley, ήταν στον πόλεμο του Ιράκ σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη μονάδα ζώντας τον θάνατο καθημερινά. Αποτέλεσμα όλων αυτών ένα κατασκότεινο και τρομακτικό παραμύθι, με απύθμενα βαθύ ήχο και πεντακάθαρη παράγωγη. Εναλλαγή σκληρών και ήρεμων σημείων και σε κιθάρες και σε φωνητικά.
Listen
ΘΓ
8. Deafheaven - Roads To Judah
Deathwish (2011)
Ντεμπούτο για την μπάντα που με τις επόμενες δουλειές της, παρατηρούμε ότι προσελκύει κοινό που ούτε κατά διάνοια είχε ακούσει blastbeat στην ζωή του. Καλοδομημένο black metal, γεμάτο post-rock συνταγές και shoegaze αισθητική. Οι τέσσερις συνθέσεις παρέχουν όλα τα απαραίτητα εφόδια για ένα ταξίδι τόσο μαγικό, σκληρό, αλλά ατμοσφαιρικό όσο ποτέ. Φυσικά και θυμίζουν μπάντες που γέννησαν το είδος, όπως Alcest, Wolves In The Throne Room και Drudkh, αλλά αυτοί εξελίσσουν ακόμα παραπάνω τις ιδέες. Σκληρές, σάπιες και σιχαμένες, αλλά λυρικές φωνές, μελωδικά και ρυθμικά σημεία, μέχρι σατανικά, γρήγορα και βίαια περάσματα. Η μπάντα από το San Francisco είναι η εξέλιξη του είδους. Αυτοί εδώ έκαναν τον ήχο πιο σάπιο και έδεσαν καλύτερα από τον καθένα τον θόρυβο στο metal τους.
Listen
ΘΓ
9. Drudkh - Кров у Наших Криницях (Blood In Our Wells)
Supernal (2006)
Οι Drudkh μπλέκουν μαεστρικά την παραδοσιακή ουκρανική μουσική με το ατμοσφαιρικό black metal, αποδιώχνοντας κάθε μικροσκοπική κουκίδα θετικών συναισθημάτων. Καταφέρνουν με το άπλετο ταλέντο τους να δημιουργούν κινηματογραφική κλειστοφοβική μιζέρια και διεστραμμένη σκοτείνια, δύο τινά που τελειοποιήθηκαν στο "Blood In Our Wells" του 2006. Ο δίσκος, ξεκινώντας ήδη από το υποβλητικό εξώφυλλο που σε προκαταβάλλει γι' αυτό που θα ακολουθήσει, χρησιμοποιεί την ποίηση τεσσάρων εκ των εμβληματικότερων Ουκρανών ποιητών του 19ου και 20ου αιώνα (Oleksandr Oles, Lina Kostenko κ.ά.) Ζόφος, blastbeat, παραδοσιακά όργανα και πολύ συγκεκριμένοι ηχητικοί στόχοι, από ένα συγκρότημα για τις πολιτικές πεποιθήσεις του οποίου έχουν λεχθεί πολλά, όμως ουδέποτε έχει δώσει συνέντευξη για κανέναν από τους δέκα δίσκους που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα.
Listen
ΜΠ
10. Enslaved - RIITIIR
Nuclear Blast (2012)
Είναι μακρύ το ταξίδι που έχουν κάνει πάνω στο ντρακάρ τους οι Enslaved από τις αρχές των '90s μέχρι σήμερα και δεν μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις αράδες. Αν ρίξεις μια ματιά στο ωμό black metal του "Vikingligr Veldi" του 1994 και το συγκρίνεις με το progressive black metal του "RIITIIR" λίγα κοινά θα βρεις, τόσο στη μουσική όσο και στη γενικότερη αισθητική. Αυτό που παραμένει είναι το άπλετο ταλέντο σε ό,τι κάνουν, είτε χτίζουν τοπία μαχών των βίκινγκς, είτε παίζουν τεχνικό, ευφυές metal με πολλές εναλλαγές μεταξύ άγριων σημείων και πιασάρικων καθαρών μελωδιών. Το "RIITIIR" είναι το άλμπουμ που θα πετάξεις στα δόντια του προγκμεταλλά για να αρχίσει να ροκανίζει σιγά-σιγά την ουσία του black metal ανατρέχοντας βήμα-βήμα στην πηγή του.
Listen
ΜΠ
11. Fleurety - Min Tid Skal Komme
Aesthetic Death (1995)
Προερχόμενοι από την πειραματική σκηνή της Νορβηγίας, οι Fleurety αποτέλεσαν ένα συγκρότημα που μάλλον απασχόλησε λίγους, σε ένα βαθμό λογικό, καθώς οι κυκλοφορίες τους έδιναν την αίσθηση ότι η μπάντα βρισκόταν «εκτός τόπου και χρόνου», σε μια δική της διάσταση. Από την άλλη η μοναδικότητα και η ευφυΐα της μουσικής τους ήταν που έκανε το ντεμπούτο τους να μοιάζει εξωγήινο για την εποχή του και μόνο σήμερα μπορούμε να πούμε ότι παίζουν ένα είδος πρώιμου post black metal, με ιδιαίτερες συνθετικές δομές και ήχο που κανένας μέχρι τότε δεν είχε παρουσιάσει, ούτε καν πλησιάσει. Μια απόκοσμη ατμόσφαιρα σε φυλακίζει, χωρίς να τρομάζει, αλλά σίγουρα μπορούσε να μαγέψει όποιον μπορούσε να ξεφύγει από τα συνηθισμένα του καιρού εκείνου. Μια underground κυκλοφορία που δεν μπορούσε να φτάσει εκείνη την εποχή σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά.
Listen
ΑΚ
12. Hail Spirit Noir - Oi Magoi
Code666 (2014)
Οι Θεσσαλονικείς Hail Spirit Noir αποτελούν, δίχως δόση υπερβολής, ένα κόσμημα για την εγχώρια metal δισκογραφία. Είναι, βλέπετε, ελάχιστα τα περιθώρια στις ημέρες μας να έχεις τόσο προσωπική ταυτότητα και ιδιαίτερο ήχο από την φέξη κιόλας της δισκογραφίας σου. Ήδη από το ντεμπούτο τους, το εξαιρετικό "Pneuma" του 2012, είχε γίνει πρόδηλο πως ετούτη η ιδιαίτερη μίξη ψυχεδελικού '70s prog rock με black metal, που θα θυμίσει τους King Crimson να βάφονται Immortal, γίνεται με τόσο φρέσκο όραμα που θα ζήλευαν οι περισσότεροι που ευαγγελίζονται πως παίζουν avant-garde metal. Το "Oi Magoi" ήρθε να εξυψώσει το αποτέλεσμα. Οι ψυχεδελικές, κολλητικές μελωδίες, τα προοδευτικά σημεία και ο «ήβολ» χαρακτήρας που χρησιμοποιείται περισσότερο ως κάποιου είδους ειρωνεία παρά ως γραφική «σατανικότητα», όλα μαζί συνεπικουρούν στο εξαίρετο αυτό δημιούργημα.
Listen
ΜΠ
13. In The Woods... - Heart Of The Ages
Misanthropy (1995)
Λίγο μετά τη φυγή του Tchort για τους Emperor, τα εναπομείναντα μέλη των Green Carnation σχηματίζουν τους In The Woods... Το "Heart Of The Ages", ο πρώτος εκ των τριών δίσκων τους, στιγματίζει την εποχή τους πριν βουτήξουν στα άπατα νερά του νορβηγικού progressive. Μέσα στην εσωστρέφειά του, αυτός το εμβληματικό άλμπουμ εκπέμπει σε τρία μήκη κύματος, σε έναν συνδυασμό που δεν επαναλήφθηκε ποτέ έκτοτε: Πρώτον, σκισμένες black metal τσιρίδες και σκληροπυρηνικά riff που τυραννούν ως πρέπει τον εγκέφαλο για να ανοίξει. Ατμοσφαιρικά, παγωμένα στοιχεία με παγανιστική αίσθηση που προετοιμάζουν την αποδοχή του μηνύματος και αποτελούν συνεκτικό υλικό. Τρίτον, φλοϋδικά χασίματα και ηλεκτρονικά περάσματα για την εξύψωση στα ουράνια.
Listen
ΜΠ
14. Negura Bunget - Om
Code666 (2006)
Για να εξηγήσουμε τη μουσική του "Om", θα επιζητήσουμε βοήθεια από τον Negru, από απόσπασμα συνέντευξης στο περιοδικό Maelstrom, επιχειρώντας να εξηγήσει τι σημαίνει το όνομα του συγκροτήματος: «Negura Bunget είναι μια μαύρη ομίχλη που προέρχεται από ένα βαθύ, σκοτεινό και πυκνό δάσος. Το όνομα αυτό επιχειρεί να απεικονίσει την μουσική και ψυχική ατμόσφαιρα που θέλουμε να δημιουργούμε». Μέχρι και σήμερα, με επτά δίσκους από τους Negura Bunget και άλλο ένα από τους Dordeduh, αυτό το προοδευτικό black metal με τη ρουμάνικη προβιά δεν ξεπεράστηκε. Τη στιγμή που μιλάμε, το "Om" θεωρείται από τους πρωτοπόρους του είδους και ακρογωνιαίος λίθος για το atmospheric black metal.
Listen
ΜΠ
15. Primordial - A Journey's End
Misanthropy (1998)
Ιρλανδοί και πραγματικοί πολεμιστές, με την μουσική τους να ακολουθεί αυτά τα μονοπάτια. Το "A Journey's End" είναι ένα ταξίδι στα συναισθήματα που γεννά η περιπλάνηση στην ιρλανδική παράδοση. Το black metal παραμένει η βάση και κάποια ξεσπάσματα μπορεί να δυσκολεύουν την ακρόαση για κάποιους, αλλά τα ιρλανδέζικα folk στοιχεία έχουν κάνει ήδη την εμφάνιση τους. Η αγωνία και η απόγνωση κυριαρχούν σε σχέση με την οργή που κατακλύζει ορισμένα από τα επόμενα άλμπουμ τους. Ο Averil απόλυτα εκφραστικός, ισορροπεί ανάμεσα στα καθαρά και black metal φωνητικά, ενώ σε όλη τη διάρκεια διάφορα ακουστικά σημεία επιτείνουν την μελαγχολία. Ένα άλμπουμ επικό μέχρι τα μπούνια και γεμάτο ποιότητα, από το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά η θριαμβευτική πορεία των Ιρλανδών μέχρι και τις ημέρες μας.
Listen
ΑΚ
16. Sigh - In Somniphobia
Candlelight Records (2012)
Οι πειραματισμοί του Mirai Kawashima και των Sigh, μαζί με την αποθέωση στον τρόμο, στην τρέλα και στο αλλόκοτο είχαν αρχίσει από πολύ νωρίς. Στο "Imaginary Sonicscape" (2001) όλα άρχισαν να ξεφεύγουν επικίνδυνα και αφού πέρασαν από διάφορα στάδια κατέληξαν σε αυτό το αριστούργημα. Το "In Somniphobia" αποτελεί ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ που ακροβατεί ανάμεσα στο black metal, το heavy metal, την jazz, το progressive, την electronica, με κλασσικότροπες αναφορές, σε ένα όργιο πειραματισμού και ένα καταιγισμό ελκυστικών ιδεών και εικόνων. Η θεατρικότητα, η ανατολίτικη ατμόσφαιρα και ένα μυστήριο συμπληρώνουν ένα πάζλ σπάνιας έμπνευσης και δημιουργίας. Avant garde black (στον βαθμό που είναι) metal στα καλύτερά του. Μόνο για τολμηρούς και ανοιχτόμυαλους.
Listen
ΑΚ
17. Summoning - Let Mortal Heroes Sing Your Fame
Napalm (2001)
Προερχόμενοι από την Αυστρία, οι Summoning είχαν υιοθετήσει από το ξεκίνημά τους ένα ιδιόμορφο, μοναδικό ύφος που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Δύο άτομα δημιουργούν μια μεσαιωνική, επική ατμόσφαιρα εμπνευσμένη και προερχόμενη από την φανταστική λογοτεχνία. Το άλμπουμ στηρίζεται κυρίως στην εκτεταμένη χρήση των πλήκτρων, ενώ διάφορα επιλεγμένα samples συμβάλλουν στην όλη ατμόσφαιρα. Οι κιθάρες παραμένουν διακριτικά σταθερά στο background και το drum machine παρόλο που ενδεχομένως ενοχλεί κάποιους γεμίζει τον ήχο του άλμπουμ. Οι μονότονοι ρυθμοί και οι επαναληψιμότητα κυριαρχούν, το tempo παραμένει σταθερό και τα μακροσκελή θέματα ξεδιπλώνονται με το δικό τους ιδιότυπο τρόπο. Ένα ιδιαίτερο άλμπουμ από ένα ιδιαίτερο συγκρότημα, που μαζί με το "Stronghold" (1999) παραμένουν μέχρι σήμερα οι κορυφαίες στιγμές της μπάντας.
Listen
ΑΚ
18. Ulver - Bergtatt-Et Eeventyr I 5 Capitler
Head Not Found (1995)
Ο πρώτος full-length δίσκος του μεγάλου κεφάλαιου που έφτιαξαν οι Λύκοι (Ulver) στην μουσική ιστορία. Πολύ πριν αποφασίσουν να ξεστρατίσουν σε ηλεκτρονικά και πειραματικά μονοπάτια, ετούτο εδώ το πρώτο μέρος αυτού που έμεινε στα καταστατικά ως η «black metal τριλογία» τους είναι ο πρώτος δίσκος που θα έδινα σε έναν μη μπλακμεταλλά να ακούσει, καθότι ως τέτοιο τον λάτρεψα κι εγώ. Τα παραδοσιακά σκανδιναβικά θέματα συγκεράζονται με ένα ανυπέρβλητο folk στοιχείο μέσω της ακουστικής κιθάρας, τα φωνητικά του Kristoffer Rygg, άλλοτε καθαρά άλλοτε βρώμικα, δεσπόζουν απ' άκρη ως άκρη και ολόκληρος ο δίσκος μυρίζει ξύλο καμένο σε μεσαιωνικό τζάκι. Το "Bergtatt" είναι ένα παραμύθι του νορβηγικού φολκλόρ σε πέντε κεφάλαια. Δεν έχει τις εναλλαγές που θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του ανυποψίαστου, αλλά είναι μια σφιχτή γροθιά που δεν θα τον αφήσει να το κουνήσει ρούπι.
Listen
ΜΠ
19. Ved Buens Ende - Written In Waters
Misanthropy (1995)
Ήταν αρκετοί οι Νορβηγοί που θέλησαν να πειραματιστούν και να ξεφύγουν από τον κλασικό μαυρομεταλλικό ήχο της πατρίδας τους. Οι Ved Buens Ende ξεχώρισαν από την πρώτη νότα και αποτέλεσαν την μπάντα που ξεχαρβάλωσε κάθε υφιστάμενη συνθετική προσέγγιση, δομή και φόρμα. Το συγκρότημα αντλεί έμπνευση από τα άδυτα της ανθρώπινης φαντασίας, ξεκινάει ένα ταξίδι στο άγνωστο και δημιουργεί ένα αριστούργημα, πρωτοποριακό και καινοτόμο, πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του. Οι ελάχιστοι που πίστεψαν στο όραμά τους μαγεύτηκαν από μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, μελαγχολική, ψυχεδελική, από τους avant-garde πειραματισμούς και τις οριακές μουσικές καταστάσεις που προσέφερε το "Written In Waters". Υπέροχο και μοναδικό, γεμάτο πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Listen
ΑΚ
20. Wolves In The Throne Room - Two Hunters
Southern Lord (2007)
Μετά το εξαιρετικό "Diadem Of 12 Stars" έρχεται το απίστευτο "Two Hunters" και μαζί ορίζουν το νέο κύμα στο USBM. Καθορίζουν το μοντέρνο, το ατμοσφαιρικό, το προοδευτικό ή όπως αλλιώς λέγεται, black metal της εποχής μας. Μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, με οικολογική άποψη, μελαγχολική διάθεση και σκοτεινό ήχο. Ήχος, ένταση, ταχύτητα και μαυρίλα σε φανταστική ισορροπία. Τραχιά έως και βρώμικη θα έλεγα παραγωγή. Το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, "I Will Lay Down My Bones Among Τhe Rocks Αnd Roots" είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα για το τι είναι η μπάντα. Συγκεντρώνει ότι μας λένε τα προηγούμενα, φορτώνει δυναμικά και ξεσπά σε ένα από τα πλέον ατμοσφαιρικά κομμάτια του είδους. Η μπάντα ίσως είναι ό,τι καλύτερο γέννησε ο χώρος πέρα από τον Ατλαντικό.
Listen
ΘΓ
20+1. Αrcturus - Μy Angel (EP)
Putrefaction Records (1991)
Αγαπάμε τους Arcturus και λατρεύουμε όλους τους δίσκους τους και για τον γράφοντα το "La Masquarade Infernale" αποτελεί έναν από τους κορυφαίους των '90s... Aλλά όταν το 1991 έσκασε μύτη αυτή η μπάντα με την κυκλοφορία του "My Angel", σήκωσε μεγάλη κουβέντα στην προσπάθεια να κατανοήσουμε αυτό το 7" EP. Ενώ η true evil επίθεση του χώρου είχε οργανωθεί και ήταν έτοιμη να λάβει χώρα σε όλα τα μέτωπα, οι Arcturus έπαιζαν σε υπνωτιστικούς ρυθμούς, με τις κιθάρες να σέρνονται εν μέσω ενοχλητικού μικροφωνισμού, ενώ ο τραγουδιστής τραγουδούσε για την κοπέλα του... που δεν ήταν πια μαζί του. Δύο κομμάτια ήταν αρκετά για να προσδώσουν στο black metal μια άλλη χροιά, νόημα, διάσταση και χώρο για να εξελιχθεί, από πολύ νωρίς.
Listen
ΑΚ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
