«10»: Οι δίσκοι που καθόρισαν τον ήχο των Alkerdeel

Οι Βέλγοι Alkerdeel αποτελούν μια ιδιαίτερη περίπτωση στο extreme metal. Φαινομενικά, ηχούν ως ένας εξαιρετικός συνδυασμός λάσπης και ηχητικής ωμότητας. Με κάθε νέα του κυκλοφορία, το σχήμα έδειχνε να συνθέτει ένα αμάλγαμα επιρροών το οποίο όμως ηχούσε ως κάτι εντελώς αυτόνομο. Ο τέταρτος δίσκος τους, "Slonk", φαίνεται πως αποκαλύπτει τις πραγματικές τους διαθέσεις. Η ωμή ενέργεια που εκλύει, δεν είναι απλώς πορωτική ή πειστική. Κρύβει κάτω από τις φασαριόζικες συχνότητές της μια τρομερά εκλεκτική συνθετική νοοτροπία, καθώς και έντονες δόσεις σουρεαλισμού.

Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που μας ώθησε σε μια επικοινωνία με την μπάντα. Κανείς δεν είναι καλύτερος στην ανάλυση των επιρροών τους, από τους ίδιους τους Βέλγους. Ο τραγουδιστής, Pede, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και προχώρησε στην επιλογή δέκα δίσκων οι οποίοι διαμόρφωσαν την ταυτότητα της μπάντας. Στους κάτωθι σχολιασμούς, θα διακρίνετε όλα τα απαραίτητα μυστικά της γενεαλογίας της ηχητικής εξέλιξης των Alkerdeel, με τους σχολιασμούς να είναι κάτι περισσότερο από διαφωτιστικοί. Παράλληλα, ο Pede πήρε την πρωτοβουλία να προτείνει και δέκα εναλλακτικές, κινούμενος σε συγκριτικά πιο obscure μονοπάτια. Ευγνώμονες για την ανταπόκριση, εκφράζουμε και εμείς με τη σειρά μας την επιθυμία μας να δούμε αυτό το συγκρότημα ζωντανά σε τούτα τα μέρη, κάποτε στο μέλλον.

1

Darkthrone - "A Blaze In The Northern Sky"

(Peaceville Records)

Η μεγαλύτερη επιρροή μας, αν υπάρχει μια, και όχι μόνο μουσικά. Το να επιλέξουμε ένα μόνο άλμπουμ ήταν δύσκολο μιας και μας αρέσουν πραγματικά τα πάντα, όπως συμβαίνει και με τους Nifelheim, για τους οποίους οι Iron Maiden είναι αλάνθαστοι. Το επιλεγμένο άλμπουμ θα μπορούσε να είναι και το "Panzerfaust" επίσης, αλλά ειλικρινά, το "A Blaze…" δεν ήταν μονάχα το album που με εισήγαγε στον κόσμο των Darkthrone, αλλά και η πρώτη φορά που άκουσα black metal στη ζωή μου. Ένας φίλος μου, που άκουγε περισσότερο πιο alternative πράγματα, συγκροτήματα όπως οι Smashing Pumpkins ή οι The Levellers, το απέκτησε έπειτα από περιπέτεια. Ήξερε πως μου άρεσαν οι My Dying Bride, το έβαλε να παίξει και είπε «Ok, καταλαβαίνω γιατί σου αρέσει αυτό το death/doom των My Dying Bride, αλλά αυτό είναι εξωπραγματικό, έτσι;»

 

Βρέθηκα σε σύγχυση, σκεπτόμενος πως είναι τίποτα Satanic punks, δεν το συσχέτισα καν με το metal. Η μόνη φράση που άρθρωσα ήταν «ναι, είναι φοβερό (σ.σ. "it’s shit"), μπορώ να το πάρω μαζί μου στο σπίτι όμως;» Η κασέτα δεν ανέφερε κανένα όνομα καμίας μπάντας, αναγραφόταν πάνω της μόνο η φράση "Unholy Black Metal". Συνεπώς μου πήρε κοντά ένα χρόνο να ανακαλύψω ποιο συγκρότημα ήταν (χωρίς internet, σχεδόν κανένας από τον κύκλο μου δεν άκουγε εκείνη την εποχή extreme metal). Οι Darkthrone επέλεγαν ανέκαθεν μια εντελώς μοναδική, εκλεκτική κατεύθυνση, η οποία εμπνέει σε μεγάλο βαθμό - αναμειγνύουν διαφορετικά είδη, χωρίς στην πραγματικότητα να ηχούν όπως αυτά. Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να εμπνέεσαι από κάτι με το να το αντιγράφεις στεγνά.

 

Εναλλακτικά: Tangorodrim - "Unholy and Unlimited" (Southern Lord)

2

Burning Witch - "Rift.Canyon.Dreams"

(Merciless Records)

Οι Burning Witch είναι μια doom μπάντα από το Seattle που έχει ως κύρια μέλη τους Stephen O’Malley από τους Sunn O))) και Stuart Dahlquist των Asva. Είναι ιδιαίτερα υποτιμημένοι και έγιναν σχετικά πιο γνωστοί χρόνια μετά από τη διάλυσή τους. Ο τραγουδιστής τους Edgy 59 δεν περιγράφεται, πραγματικά είναι εντυπωσιακός και μοναδικός. Αν και τα πρώτα μας άλμπουμ ήταν αρκετά αργά και doomish, δεν ήταν στην πραγματικότητα το αργό tempo των Burning Witch που μας ενέπνευσε, αλλά κυρίως ο ήχος τους. Όλα ηχούν πολύ φυσικά, πάρε για παράδειγμα το κομμάτι "The Bleeder" από το split με τους Goatsnake. Είναι ηχογραφημένο από τον Steve Albini και όταν πήγαμε για πρώτη φορά στα Boma studio, όπου και ηχογραφούμε σταθερά από τη συνεργασία μας με τους Gnaw Their Tongues και έπειτα, ήταν αυτό το κομμάτι που δώσαμε στον παραγωγό (Frederik Segers) ως σημείο αναφοράς. Εκτός από το "De Bollaf EP", ανέκαθεν ηχογραφούσαμε ζωντανά τους δίσκους μας, σε όσο το δυνατόν λιγότερα takes, συνήθως δύο, προσπαθώντας να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα στην πρόβα μας, το στούντιο και τον συναυλιακό ήχο.

 

Εναλλακτικά: Meth Drinker - "Meth Drinker" (Always Never Fun Records)

3

Ildjarn - "Det Frysende Nordariket"

(Norse League Productions)

Όταν ξεκινήσαμε, πίσω στο 2005, δεν είχαμε κάποιο πραγματικό στόχο ή φιλοδοξία. Είχαμε όλοι μας βαρεθεί το ανιαρό death metal, τις black metal μπάντες με έντονα πλήκτρα, και κυρίως τις metalcore μπάντες που έπαιζαν στις τοπικές metal pubs ή και στις συναυλίες όπου συχνάζαμε. Ακούγαμε πάρα πολύ αυτές τις προταρχικές obscure black metal μπάντες καθώς και sludge, κάτι που μας οδήγησε στην ιδέα να ξεκινήσουμε μια jam μπάντα η οποία θα αναμείγνυε Ildjarn και Eyehategod. Αν και στυλιστικά απέχουν χιλιόμετρα, η πριμιτιβιστική και ωμή προσέγγιση τους, φαινόταν να συγγενεύει στα αυτιά μας. Οι Ildjarn ηχούν ωσάν οι Hellhammer να έχουν κρατήσει μόνο τον punk πυρήνα τους, και μας εμπνέουν μέχρι και σήμερα.

 

Εναλλακτικά: Invunche - "II" (Babylon Doom Cult Records)

4

Iron Monkey - "Our Problem"

(Earache)

Αυτές τις μέρες, το sludge χρησιμοποιείται ως όρος για να περιγράψει συγκροτήματα όπως οι Cult Of Luna, που όμως στα αυτιά μας ηχούν περισσότερο ως post-rock ήpost-metal. Και οι δύο, αρκετά απαράδεκτες ταμπέλες. Ο ορισμός μας για το sludge περιλαμβάνει κάτι πολύ ωμό, πολύ επηρεασμένο από τους Black Sabbath, σχεδόν bluesy, εξ’ ου και οι Eyehategod ή το βρετανικό τους ισοδύναμο, οι Iron Monkey - συγκροτήματα που είναι το αντίθετο αυτών των μελωδικών, γλυκανάλατων (σ.σ. "cheesy") post-metal συγκροτημάτων. Οι Iron Monkey πάντα υπήρξαν τεράστια επιρροή μας ειδικά στις πρώτες μας κυκλοφορίες: το demo, το split με τους A Den Of Robbers και ο πρώτος μας δίσκος "De Speenzalvinge". Για εμάς, ακόμη και στο δεύτερο άλμπουμ μας "Morinde" δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος sludge που μπορεί να βρει κανείς, οπότε πάντα μας παραξένευε όταν ο κόσμος ανέφερε αυτόν τον όρο για να περιγράψει τον ήχο μας. Ειδικά στους δύο τελευταίους μας δίσκους. Εννοείται πως ήμασταν πιο αργοί παλιότερα, αλλά ακόμη και πρωτοπόρα συγκροτήματα όπως οι Samael, Alastis ή ακόμη και οι Thorns και Arcturus, δεν έπιαναν τις ταχύτητες φωτός που είναι τα σημερινά tempos. Ειλικρινά μιλώντας, δηλώνει μερική άγνοια να συγχέεται το black metal αποκλειστικά με τον παραδοσιακό σκανδιναβικό ήχο (σ.σ. "norsecore style").

 

Εναλλακτικά: Ratad - "Garcia" (Rage Of Achilles)

5

Beherit - "Drawing Down The Moon"

(Spinefarm)

Οι Beherit συχνά αναφέρονται ως αυτή η βίαιη, πρωτόγονη μπάντα, ενώ στα αυτιά μου το "Drawing Down The Moon" είναι ένα πολύ ψυχεδελικό album. Όταν το ακούσει κανείς προσεκτικά του αποκαλύπτονται τόσα στρώματα, τόσοι κρυφοί ήχοι. Είναι ένας δίσκος που σε αποξενώνει. Μερικές φορές εκφράζουμε την άποψη πως διαθέτουμε και πιο «ψυχεδελικές» επιρροές, αλλά όταν το λέμε αυτό δεν το εννοούμε υπό την έννοια του ότι οι Oranssi Pazuzu είναι ψυχεδελικοί, αλλά περισσότερο στον τρόπο που είναι το "Drawing Down The Moon". Αυτός είναι ένας από τους δίσκους που μου αρέσει να ακούω όταν βγαίνω για βόλτα το βράδυ, είτε περπατώ είτε οδηγώ, ώστε να μπορώ να συγκεντρώνομαι σε όσα πραγματικά συντελούνται εντός του.

 

Εναλλακτικά: Oksennus - "Kolme Toista" (Nuclear War Now!)

6

Sadistik Exekution - "We Are Death... Fukk You!"

(Osmose Productions)

Οι παρανοϊκοί από τα έγκατα της Γης. Θα μπορούσαμε να είχαμε αναφέρει επίσης τους Bestial Warlust, Archgoat ή Sarcofago... Νομίζω πως τα ονόματα μιλούν από μόνα τους. Ίσως θα μπορούσα να προσθέσω το γεγονός πως έχουμε αυτό το cult poster από τη θρυλική τους Ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Absu και τους Impaled Nazarene στο προβάδικο μας... για την οποία οφείλω να σου παραδεχθώ ντροπιαστικά - δεν μας είχε επιτραπεί να πάμε (σ.σ. τη συναυλία) μιας και οι γονείς μας το είχαν απαγορεύσει εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας μας (+/- 15) χαχα!

 

Εναλλακτικά: Perverted Ceremony - "Sabbat of Behezaël" (Nuclear War Now!)

7

Blut Aus Nord - "The Work Which Transforms God"

(Appease Me Records)

Παρόλο που τα "Ultima Thulée" και "Memoria Vetusta I" είναι και τα δύο τους πολύ εντυπωσιακά, είναι το "The Mystical Beast Of Rebellion" και κυρίως το "The Work Which Transforms God" που είναι πιο σημαντικά για εμάς όσον αφορά το θέμα της δυσαρμονίας. Πολλές μπάντες την αξιοποιούν, για παράδειγμα οι Leviathan ή οι Deathspell Omega, όμως οι BAN παραμένουν η πιο σημαντική σφραγίδα επιρροής στον ήχο μας. Τα πιο industrial albums του είναι επίσης πολύ ενδιαφέροντα, αλλά μας εμπνέουν σχετικά λιγότερο. Ως εναλλακτική, θα παρατηρήσεις πως αναφέρονται από κάτω οι The Deathtrip, που είχαν στα φωνητικά τον Aldrahn των Dodheimsgard on vocals (τουλάχιστον στο demo και το ντεμπούτο). Ο Aldrahn είναι μια από τις μεγαλύτερες επιρροές μας όσον αφορά τα φωνητικά. Οι μοναδικές φωνητικές γραμμές του στο "Midnattskogens Sorte Kjerne" του ντεμπούτου τους (σ.σ. "Kronet Til Konge") ή η δουλειά του με τους Zyklon-B ακόμη μου προκαλούν αυτήν τη σωστή ανατριχίλα.

 

Εναλλακτικά: The Deathtrip - "A Foot In Each Hell" (DemonHood Productions)

8

Forgotten Woods - "The Curse Of Mankind"

(No Colours Records)

Άλλο ένα ξεχασμένο συγκρότημα που δικαιούται πολύ πιο ευρείας αναγνώρισης. Είναι εύκολο να τους θεωρούμε ως τους The Velvet Underground του black metal, μιας και διαθέτουν αυτό το groove που θυμίζει έντονα alternative rock. Παίρνω ένα παρόμοιο συναίσθημα όταν ακούω το "Daydream Nation" των Sonic Youth (στο οποίο περιέχονται ρυθμοί που είναι σχεδόν παρόμοιοι με των Ildjarn). Να τσεκάρετε επίσης το "Nordabetraktelse" των Ehlder (όπου συμμετέχει ο Graav από τους Armagedda) το οποίο επίσης διαθέτει αυτό το παρόμοιο "locomotive" συναίσθημα. Πάντως, κάποια στιγμή όντως είχα ρωτήσει τον Graavehlder εάν γνώριζε τους Sonic Youth, μιας και εντόπιζα πολλές ομοιότητες στο ύφος, και αυτός μου απάντησε πως δεν τους είχε ούτε. Πίσω στους Forgottens Woods, μην παραλείψετε να ακούσετε και την επόμενη μπάντα τους, τους Joyless. Το ντεμπούτο "Unlimited Hate" είναι ελαφρώς μεταβατικό, αν και πολύ καλό, αλλά με τους δίσκους που ακολούθησαν σχεδόν μπαίνεις στα μουσικά χωράφια του Bob Dylan. Έχουμε ως easter-egg σε ένα από τα τραγούδια του "Slonk" την απόδοση αλά Joyless του "Ugh" του Tom G. Warrior. Αναρωτιέμαι αν θα βρει κανείς σε ποιο τραγούδι και συγκεκριμένα σε ποιο σημείο του!

 

Εναλλακτικά: Hädanfärd - "Smutsiga Sinnen" (Svartrid)

9

Ved Buens Ende - "Written In Waters"

(Misanthropy Records)

Ακόμη δεν μπορούμε να το πιστέψουμε, αλλά πρόκειται να παίξουμε μαζί με τους Ved Buens Ende. Η συναυλία είχε αρχικά προγραμματιστεί για το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου, αν δεν υπήρχε βέβαια ο παλιόφιλος μας ο Covid-19, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 2022. Ένας φίλος μου είχε αγοράσει το "Those Who Caress the Pale" demo (σε cd) στο συνηθισμένο metal market έξω από το venue όπου είχαν παίξει οι Isvind, Aeternus, Hades και Helheim στο Belgium back πριν από πολλά χρόνια (τι βραδιά ήταν αυτή!!). Χαζεύαμε τα κουτιά του πάγκου και αυτή η όμορφη μαύρη έκδοση σε cardboard ξεχώριζε με το εξαιρετικό σχέδιο του Giacometti. Δεν γνωρίζαμε την μπάντα αλλά η συσκευασία έδειχνε τόσο ξεχωριστή. Θα μπορείς λογικά να φανταστείς τα πρόσωπά μας όταν ακούσαμε τη μουσική, ήταν εξωπραγματικό. Άνοιξε τα μάτια μας στο τι θα μπορούσε να είναι το black metal καθώς και στις απεριόριστες προοπτικές του.

 

Η συνθετική τους προσέγγιση μας εμπνέει από την πρώτη κιόλας μέρα, ενώ ειδικά το πνεύμα του μπασίστα Skoll είναι ιδιαίτερα παρόν στον ήχο μας. Ένα αστείο σχετικά με αυτό είναι το γεγονός πως ο παραγωγός μας Frederik Segers, ο οποίος προέρχεται από ένα μη metal background, πάντα εντυπωσιάζεται με τις μπασογραμμές στις οποίες αναφέρεται λέγοντας πως «hey, παίζετε σε dub στυλ πάνω σε αυτό το βάναυσο guitar shredding!». Όταν συζητούσαμε για τη διεξαγωγή μιας συναυλίας για την επίσημη κυκλοφορία του "Slonk", η Lesley από τη Babylon Doom Cult Records, μας είπε πως θα μπορούσαμε να διαλέξουμε «όποια μπάντα θελήσουμε, μπορεί να είναι και από άλλη χώρα». Ήμασταν ακόμα πολύ εντυπωσιασμένοι με τη ζωντανή εμφάνιση των Ved Buens Ende στο Chaos Descends στη Γερμανία, την οποία είχαμε παρακολουθήσει μερικές εβδομάδες νωρίτερα. Οπότε, όντας οπορτουνιστές, αποφασίσαμε να το τολμήσουμε. Πρέπει να την ευχαριστήσουμε πέφτοντας στα γόνατα για το γεγονός πως κατάφερε να το κάνει να συμβεί. Ο δεκαεξάχρονος εαυτός μας δεν θα μπορούσε ποτέ να το πιστέψει πως θα συμβεί κάτι τέτοιο.

 

Εναλλακτικά: Whirling - "Faceless Phenomena" (Eisenwald)

10

Autopsy - "Severed Survival"

(Peaceville Records)

Επιτέλους, μια death metal μπάντα. Θα μπορούσε να είναι το "Covenant" των Morbid Angel, οι Incantation, ακόμη και το demo των My Dying Bride [το "Catching Feathers" είναι ΒΛΑΣΦΗΜΟ (σ.σ. "ungodly" - σε κεφαλαία!)]… αλλά οι Autopsy είναι εκτός συναγωνισμού. Ο φυσικός τους ήχος, τα φωνητικά, τα grooves, τα εξώφυλλα… όλα είναι τόσο εμπνευσμένα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσο λίγος κόσμος τους αναφέρει ως κύρια έμπνευση. Αυτή η μπάντα είναι πολλά περισσότερα από τις τόσες μονοδιάστατες death metal μπάντες. Πολλοί Black Sabbath στη μουσική τους επίσης και είναι και πρωτοπόροι του death/doom. Τους έμαθα καλύτερα μέσα από τη συλλογή "Under The Sign Of The Sacred Star" της Peaceville, η οποία περιέχει και μια φανταστική διασκευή στο "Be Forwarned" των Pentagram. Όπως φαίνεται η μπάντα πρόκειται για μια από τις κύριες επιρροές του Nocturno Culto, οπότε ο κύκλος ολοκληρώθηκε.

 

Εναλλακτικά: Witches Brew - "Concealed Casket" (Levertraan)