 |
|
| 10 |
|
Mad Butcher |
| (Destruction) |
Ο Mad Butcher είναι ίσως μια από τις πιο παράξενα καθιερωμένες φιγούρες στην metal μουσική με τον Sebastian Kruger να σχεδιάζει το 1987 έναν τρελό χασάπη για να κοσμήσει το εξώφυλλο της ομότιτλης τέταρτης δουλειάς των Γερμανών thrashers. Το κομμάτι γίνεται αμέσως ύμνος στο στόμα των απανταχού οπαδών και κάπως έτσι, παρόλο που δεν έγινε «επί τούτου», για να έχουν δηλαδή οι Destruction μια φιγούρα που θα συνοδεύει το group, πήρε την θέση του στην ιστορία του συγκροτήματος. Οι ίδιοι επέλεξαν να μην το έχουν σαν σήμα κατατεθέν τους και να παρουσιάσουν τα τα περισσότερα εξώφυλλα χωρίς αυτόν, αλλά έχουν προλάβει να τον φιλοξενήσουν σε τέσσερα μέχρι στιγμής, διατηρώντας έτσι στο ακέραιο την ιστορική φήμη που έχει αποκτήσει. Η παρθενική εμφάνιση του χασάπη σίγουρα παίρνει τα πρωτεία στις προτιμήσεις του κοινού, ενώ λόγω των περιορισμένων εμφανίσεών του δεν υπάρχει κάποιο εξώφυλλο που να υστερεί σχετικά με τα άλλα.
Θοδωρής Μηνιάτης |
| |
|
|
 |
|
| 9 |
|
Sargent D |
| (S.O.D.) |
Αυτός ο σάπιος καρκινιάρης επιλοχίας με το αλφάδι στο κράνος και την πουράκλα μόνιμα σφηνωμένη ανάμεσα στα δόντια μπορεί να έκανε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στο μυθικό "Speak English Or Die" των πρωτοπόρων του crossover, S.O.D., ωστόσο η ιδέα για τη δημιουργία του προηγήθηκε τόσο του δίσκου όσο και της ίδιας της μπάντας. Σκιτσαρισμένος από τον Scott Ian, μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων των μερών του κιθαρίστα για το "Spreading The Disease" των Anthrax, ο Sargent D αποτέλεσε ουσιαστικά το πρώτο βήμα που θα οδηγούσε στη δημιουργία των Stormtroopers Of Death. Έκτοτε επανεμφανίστηκε στο ζωντανά ηχογραφημένο "Live At Budokan" και στον δίσκο επανασύνδεσης της μπάντας, "Bigger Than The Devil", ενώ το ντεμπούτο του είχε γίνει στην demo κασέτα του 1985, "Crab Society North".
Βαγγέλης Ευαγγελάτος |
| |
|
|
 |
|
| 8 |
|
The Guy |
| (Disturbed) |
Πρωτοεμφανίστηκε το 2000, στο οπισθόφυλλο του "The Sickness" και μέσα στο πέρασμα των χρόνων τελειοποιήθηκε, απέκτησε σώμα, αξεσουάρ και πλέον είναι αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας των Disturbed. Μπορεί να μην έχει πρωτότυπο όνομα -το οποίο προέκυψε έπειτα από κάμποσα λίτρα αλκοόλ- ο σχεδιαστικός του πατέρας και μόνο όμως, προκαλεί το σεβασμό όλων. Βλέπετε, ο Todd MacFarlane είναι ο δημιουργός και του Spawn, με τις ομοιότητες μεταξύ τους να είναι τουλάχιστον εμφανείς. Ο «Γιός του Διαβόλου», έλαμψε διά της απουσίας του στο "Believe" του 2002 κι επανήλθε τρία χρόνια αργότερα στην χειρότερη παρουσία του ("Ten Thousand Fists"). Για την καλύτερή του, ερίζουν τόσο το "Indestructible" όσο και το "Asylum", επειδή όμως τον κόπιαραν στο Hollywood (βλ. εξώφυλλο "Intruders"), είπε να πάρει τα βουνά και να μας κοιτάει από ψηλά, εμάς και τα «Χαμένα Παιδιά» του...
Γιώργος Ζαρκαδούλας |
| |
|
|
 |
|
| 7 |
|
Chaly |
| (Overkill) |
Πέρα από απλώς ένα χαριτωμένο τερατάκι με πράσινα μάτια και φτερά νυχτερίδας, η μασκότ των Overkill είναι και μία από τις πιο αναγνωρίσιμες στη thrash metal σκηνή. Η γέννηση του Chaly τοποθετείται στα πρώτα χρόνια της μπάντας, με το αρχικό σχέδιο να ανήκει στον D.D. Verni, ενώ λίγο αργότερα θα έπαιρνε το όνομά του από τον τότε stage manager του συγκροτήματος. Αν και αρχικά χρησιμοποιούταν κυρίως σε συναυλίες, κατόπιν εμφανίστηκε στα οπισθόφυλλα των "Feel The Fire" και "Taking Over", ωστόσο η πρώτη φορά που πήρε τη θέση του σε εξώφυλλο ήταν στο "Under The Influence" του '88. Από τότε η παρουσία του εκεί είναι σχεδόν μόνιμη μέχρι και σήμερα. Όσο για την ομοιότητά του με τον Death Bat των Avenged Sevenfold, η πληρωμένη απάντηση των Overkill ήρθε μέσω ενός t-shirt...
Βαγγέλης Ευαγγελάτος |
| |
|
|
 |
|
| 6 |
|
Knarrenheinz |
| (Sodom) |
Βρισκόμαστε στο έτος 1987 και οι Sodom κυκλοφορούν το δεύτερό τους άλμπουμ, "Persecution Mania", στο οποίο παρατηρούμε την έναρξη του έντονα πολιτικοποιημένου και αντιπολεμικού στίχου που το συγκρότημα θα ακολουθούσε στην υπόλοιπη καριέρα του. Την ίδια χρονική περίοδο πρωτοεμφανίζεται και ο Knarrenheinz με την αντιασφυξιογόνα μάσκα του. Τον σχεδιασμό της εν λόγω προσωπικότητας επιμελήθηκαν διάφοροι καλλιτένες με πιο γνωστό τον Andreas Marschall (εξώφυλλα για Blind Guardian, Kreator, Gamma Ray, Obituary και πολλούς άλλους), ενώ κατά την μακροχρόνια πορεία των Sodom o Knarrenheinz βρήκε την θέση του στο εξώφυλλο των Γερμανών συνολικά επτά φορές. Από αυτές τα εξώφυλλα των "Persecution Mania" και "Agent Orange" θεωρούνται κλασικά για τον thrash χώρο, αλλά από πλευράς σχεδιασμού το πρόσφατο "In War And Pieces" από τον Eliran Kantor κρίνεται ανώτερο με χαρακτηριστική άνεση. Αντίθετα με την ίδια ευκολία θα μπορούσαμε να επιλέξουμε ως χειρότερη εμφάνιση αυτή του "Tapping The Vein", όπου ο χαρακτηριστικός ως τότε στρατιώτης μοιάζει περισσότερο με πολεμιστή γνωστού επικού metal συγκροτήματος.
Γιάννης Βόλκας |
| |
|
|
 |
|
| 5 |
|
Manowarrior |
| (Manowar) |
Έπρεπε να περάσουν έξι χρόνια και να μεσολαβήσουν πέντε album ώσπου ο Manowarrior να κάνει την εμφάνισή του στο "Kings Of Metal" δια χειρός του καταξιωμένου ζωγράφου Ken Kelly και ο οποίος έκτοτε δεν απουσιάζει από καμία κυκλοφορία. Ο γνωστός «τούμπανος» και «φέτες» πολεμιστής θα κρατάει πάντοτε στο ένα χέρι σπαθί (το αντρικό broadsword όχι τίποτα φλώρικα daggers) και στο άλλο ανάλογα την περίπτωση κάτι ανάμεσα σε δαχτυλίδι, σφυρί ή πάλι κάποιο σπαθί. Είναι ο badass πολεμιστής που δεν θα κωλώσει μπροστά σε καμία μάχη και θα σφάξει όσους περισσότερους μπορεί εξασφαλίζοντας έτσι τη θέση του στο πλευρό του Odin. Κάποιες φορές θα έχει και άλλους manowarriors στο πλευρό του ("The Lord Of Steel"), άλλες πάλι θα περιστοιχίζεται από γυμνές αιθέριες υπάρξεις ("Gods Of War"). Πιο μαγκιόρικη εμφάνιση εξακολουθεί να είναι η πρώτη του, ενώ φήμες για πειράματα σχετικά με την κακή αγωγιμότητα του κορμιού του στον ηλεκτρισμό, ελέγχονται ως αναληθείς. Βέβαια τόσοι κεραυνοί που τον έχουν χτυπήσει, ούτε σε αλεξικέραυνο στην κορυφή ουρανοξύστη δεν έχουν πέσει, ενώ κάπου έχει κουράσει με τις επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις του. Δεν λέω περισσότερα καθώς φοβάμαι την οργή του.
Κώστας Πολύζος |
| |
|
|
 |
|
| 4 |
|
Vic Rattlehead |
| (Megadeth) |
Τις τρεις μαϊμούδες και το «see no evil, hear no evil, speak no evil» σκεφτόταν ο Dave Mustaine όταν πρωτοσκετσάρισε τον Vic Rattlehead. Πώς να τα κάνει όλα αυτά άλλωστε ο κακομοίρης Vic όταν τα μάτια του ήταν σφραγισμένα με σιδερένια μάσκα, τα αυτιά με μεταλλικά καπάκια και το στόμα του ραμμένο με σιδερένιους συνδετήρες. Φιγούρα «larger than life» η οποία κοσμεί τα περισσότερα εξώφυλλα των δίσκων των Megadeth και όταν δεν βρίσκεται σε αυτά είναι κρυμμένος κάπου στο οπισθόφυλλο ή στις εσωτερικές σελίδες του booklet. Για την καλύτερη εμφάνιση ερίζουν τα "Peace Sells...But Who's Buying" και "Rust In Peace", ενώ σίγουρα στην αντίπερα όχθη και στις χειρότερες παρουσίες του δεν μπορούν παρά να καταγραφούν τα περάσματα του από τα "Killing Is My Business...And Business Is Good" παρέα με τα "The World Needs A Hero" και "United Abominations". Το τελευταίο μάλιστα αποτέλεσε και προϊόν διαγωνισμού ...τρομάρα του. Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη γέννησή του, σας παραπέμπω στους στίχους του "Skull Beneath The Skin" (Prepare the patients scalp / To peel away / Metal caps his ears / He'll hear not what we say / Solid steel visor / Riveted across his eyes / Iron staples close his jaws / So no one hears his cries)
Κώστας Πολύζος |
| |
|
|
 |
|
| 3 |
|
Snaggletooth |
| (Motörhead) |
Ο Snaggletooth, η φιγούρα που κοσμεί τα εξώφυλλα των Motörhead είναι σίγουρα ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα στην σκληρή μουσική. Δημιουργήθηκε από τον Joe Petagno, σχεδιαστή των περισσοτέρων εξωφύλλων του group όταν, το 1977 για τον ομότιτλο δίσκο, ο Lemmy Kilmister, μπασίστας, τραγουδιστής και αρχηγός του σχήματος, του ζήτησε κάτι μεταξύ σαπισμένου cyborg και σκουριασμένης πανοπλίας. Εκείνος του έφερε το γνωστό σχέδιο μόνο που είχε τα κέρατα στο κεφάλι. Ο Lemmy έβαλε τα κέρατα στο στόμα και εγένετο το σύμβολο που έχει συνδεθεί με την ιστορία των Motörhead. Μου είναι λίγο δύσκολο να ονοματίσω την καλύτερη δουλειά εξωφύλλου του Petagno, με αυτές που ξεχωρίζω να είναι στα "Orgasmatron", "Rock 'n' Roll" και "Sacrifice". Κάπως υποδεέστερα ήταν τα περάσματα του στα "Snake Bite Love" και το "March Or Die", που χωλαίνουν στις λεπτομέρειες σχετικά με τα υπόλοιπα, αλλά παράλληλα διατηρούν ψηλά την κληρονομιά που «λέει» ότι δεν υπάρχει άσχημη «κεφαλή» σε κάποια από τις δουλειές τους.
Θοδωρής Μηνιάτης |
| |
|
|
 |
|
| 2 |
|
Murray |
| (Dio) |
Σωτήριο έτος 1983. Ένας από τους καλύτερους heavy metal δίσκους κυκλοφορεί και το εξώφυλλο του Randy Berrett κοσμεί η επιβλητική μορφή του Murray, ο οποίος κραδαίνοντας την αλυσίδα του και αφού έχει πνίξει τον πάστορα στα παγωμένα νερά, θα στοιχειώσει τα όνειρα των απανταχού πατεράδων και μανάδων κάνοντας τους να αναφωνούν «πάλι αυτούς τους σατανάδες ακούς παλικάρι μου;» κάθε φορά που ο μεγάλος κοντός θα ουρλιάζει από το στερεοφωνικό. Με την παρουσία του και σε άλλα τρία άλμπουμ, δεν ήθελε και πολύ να εδραιωθεί στις συνειδήσεις των μεταλλάδων ως μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες φιγούρες η οποία έχει εμφανιστεί ποτέ σε εξώφυλλο δίσκου. Παραφωνία αποτέλεσαν οι «σπέσιαλ» εμφανίσεις του σε κάποια single (βλ. "Rainbow In The Dark"), αλλά περιμένοντας σε το δείλι να σε κοινωνήσει ("The Last In Line") ή στεκούμενος όξω από το παραθύρι σου να σκιάξει τα όνειρά σου ("Dream Evil"), ξέρεις πως δεν μπορείς εύκολα να του γυρίσεις την πλάτη. Devil horns up λοιπόν για τον δαίμονα με το φλώρικο όνομα.
Κώστας Πολύζος |
| |
|
|
 |
|
| 1 |
|
Eddie |
| (Iron Maiden) |
Edward The Head. Το σύμβολο, η φιγούρα, η μορφή. Η πιο αναγνωρίσιμη μασκότ στην ιστορία της μέταλ -αν όχι της μουσικής γενικότερα-, γεννήθηκε από μία θεατρική μάσκα το 1978. Η μάσκα αποκαλούταν «The Head» μα στο Λονδίνο ακουγόταν ως «The 'ed», οπότε το όνομα που πήρε ήταν «Eddie». Ο Derrek Riggs του έδωσε την πρώτη του μορφή στο single του "Running Free" μα το πραγματικό του πρόσωπο φάνηκε στο δισκογραφικό ντεμπούτο των Iron Maiden. Από τότε μέχρι σήμερα αποτελεί σήμα κατατεθέν, βρίσκεται σε ότι μπορεί να σκαρφιστεί ο νους, έχει εμφανιστεί σε εκατοντάδες μορφές, πότε σαν άνθρωπος και πότε σαν οντότητα, και οι θεωρίες γύρω από το θρύλο του είναι ατελείωτες. Αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι πάντα θα στοιχειώνει τα εξώφυλλα των Iron Maiden και την ιστορία τους. Στις καλύτερες εμφανίσεις του συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων αυτές στα "Stranger In A Strange Land", "Poweslave" και "Killers", με αυτή του "The Prophet" να κερδίζει στο νήμα τις υπόλοιπες, έστω και αν δεν είναι παρμένη από κάποιο εξώφυλλο. Από την άλλη μεριά όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε αυτές στα "The X Factor" και "The Final Frontier".
Λάμπης Παρταλάς |
| |
|
