«10»: Οι καλύτερες στιγμές του Tom Morello

Άλλοι τον γνωρίζουν ως κιθαρίστα των Rage Against The Machine, άλλοι ως κιθαρίστα των Audioslave. Άλλοι ίσως παρακολουθούν την σόλο του δουλειά ως Nightwatchman και άλλοι ίσως τον ανακάλυψαν εκ νέου με τους Street Sweeper Social Club. Υπάρχουν και εκείνοι που ίσως αναγνώρισαν το όνομά του από μία από τις πάμπολλες συμεργασίες που έχει κάνει στο παρελθόν ή ακόμα και σαν το νεότερο περιοδεύον όνομα της E Street Band του Springsteen. Ίσως διαβάζεις τα graphic novels του, Orchid, που εκδίδονται από την Dark Horse. Ίσως μάλιστα ήταν εκείνος ο μποςς που δε μπορούσες να νικήσεις στο Guitar Hero. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως δεν έχει σημασία από που τον ξέρεις, απλά τον ξέρεις.



Για μένα ο Tom Morello υπήρξε η κύρια αιτία που έπιασα την κιθάρα ως νεαρός υπέρβαρος πιτσιρικάς και έκτοτε παραμένει μόνιμη πηγή έμπνευσης και θαυμασμού, είτε μιλάμε καθαρά δημιουργικά, είτε ιδεολογικά. Άσε που ο άνθρωπος είναι υπερνέρντουλο του κερατά. Κόμικς, σειρές, και λοιπά.

Σε αυτό εδώ όμως το δεκαράκι θα εστιάσουμε στα καλύτερα σόλο που έχει γράψει ο κύριος Morello όπως πολύ αντικειμενικά επέλεξε η αμερόληπτη φανμποΐστικη αφεντιά μου.



Δεν είναι λίγοι οι επικριτές του Morello που αναφέρουν πως δίχως τον πανάκριβο εξοπλισμό του, σαν κιθαρίστας, θα ήταν τουλάχιστον μέτριος, αλλά όπως δηλώνει και ο ίδιος, χρησιμοποιεί πεταλάκια και εφέ που θα μπορούσε να έχει η οποιαδήποτε μέση rock μπάντα, απλά εκείνος κατάλαβε ακριβώς πως λειτουργούν.

Διάσημος για τους εκκεντρικούς και ασυνήθιστους ήχους που παράγει με την κιθάρα του, είναι από τους ελάχιστους μουσικούς -τουλάχιστον για μένα- του οποίου ο ήχος μου γίνεται αμέσως αντιληπτός. «Αυτή η κιθάρα είναι Morello». Είναι αλήθεια πως σε αυτόν που δεν αρέσει εξαρχής το παίξιμο του Morello, ίσως του φανεί βαρετός και επαναλαμβανόμενος, αλλά δεν μπορεί με τίποτα να μην παραδεχτεί την πρωτοτυπία στις διάφορες συνθέσεις του αλλά και στις τεχνικές που χρησιμοποιεί, όπως και την επίδρασή του στη μουσική σκηνή του σήμερα, εμπνέοντας μεγάλους μουσικούς σαν τον Matthew Bellamy των Muse ή εμένα. Προσωπικά πιστεύω πως είναι από τους πραγματικά ελάχιστους μουσικούς καινοτόμους της τελευταίας γενιάς.



Ας απολαύσουμε δέκα από τις αγαπημένες μου μουσικές στιγμές του Tom Morello κι ας χαζέψουμε τον ήχο του ανθρώπου που αναγκάζεται να βάζει disclaimer στους δίσκους του που αναφέρει πως όλοι οι ήχοι είναι ασαμπλάριστοι και προέρχονται από αληθινά μουσικά όργανα.

Ψιτ, κάθε τίτλος και λινκ ε.

		10   Audioslave - "I Am The Highway"   Μία από τις πιο μελό στιγμές του supergroup που κατά κύριο λόγο αναδείκνυε τη φωνάρα του Chris Cornell. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως η δουλειά στις κιθάρες πρέπει να αγνοηθεί. Μεταμορφώνοντας την εξάχορδη στην ουσία σε τσέλο, συνοδεύει τον Cornell πανέμορφα, φτάνοντας στο κρεσέντο του κομματιού και το απλό, καθαρό και μελωδικό σόλο. Μία από τις λιγότερο φιγουρατζίδικες συνθέσεις του Morello που αποδεικνύει στους επικριτές πως δεν είναι μόνο για κολπάκια και πετάλια.
		9   Rage Against The Machine - "Killing In The Name"   Φλέρταρα με την ιεροσυλία και ήμουν έτοιμος να μη συμπεριλάβω το εν λόγω κομμάτι στη λίστα μου, αλλά κάτι οι ντομάτες που θα ερχόντουσαν στο μέηλ μου, κάτι οι ενοχές που θα μ’έτρωγαν με έπεισαν πως δεν γίνεται να λείπει αυτό το κομμάτι, καθαρά λόγω ιστορικής αξίας. Ένα από τα πιο διαδεδομένα κομμάτια στον ευρύτερο σκληρό ήχο, ένα από τα πρώτα σκιρτήματα των επίδοξων κιθαριστών με το drop-D και ίσως το πιο ενοχλητικά μέηνστρημ επαναστατικό κομμάτι στην ιστορία. Από το flanger στο intro μέχρι τις υψηλές οκτάβες του σόλο, είναι το πιο αναγνωρισμένο έργο του Morello και κανένα νόημα δεν έχει να μιλήσουμε γι' αυτό παραπάνω.
		8   Audioslave - "Original Fire"   Το εν λόγω κομμάτι το βρίσκει κανείς στο τρίτο και τελευταίο δίσκο των Audioslave το οποίο δυστυχώς δεν μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τους προκατόχους του. Αυτό δε σημαίνει πως ο Morello δεν έκανε τα μαγικά του και εκεί. Στο συγκεκριμένο solo έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση του πιθηκόγελιου, μίας και έτσι ακριβώς ακούγεται η κιθάρα του. Δεν είναι για πολλούς αγαπημένη στιγμή του Morellο, ακριβώς το αντίθετο μάλιστα, άλλα είναι σίγουρα μία απο αυτές που σε αφήνει και αναρωτιέσαι πως σκατά καταφέρνει και βγάζει τέτοιο ήχο με μια κιθάρα.
		7   Audioslave - "Your Time Has Come"   Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι έρωτας με την πρώτη αυτιά. Από το εναρκτήριο riff, το δυναμισμό του κουπλέ και το ρεφρέν, αλλά σαν μπει το solo, όλα τελειώνουν. Δεν μπορώ καν να μπω στο τριπάκι να αποκρυπτογραφήσω τι κάνει εδώ πέρα. Κάτι ο συνδυασμός delay και γρήγορου παιξίματος οδηγούν στο αποτέλεσμα που με είχε αφοπλίσει σαν το πρωτάκουσα. Βάλε και το whammy στο κλείσιμο του solo και επικρατεί ένας πανέμορφος ηχητικός πανζουρλισμός.
		6   Rage Against The Machine - "Sleep Now In The Fire"   Προσωπική αγαπημένη στιγμή στη δισκογραφία των Rage Against The Machine. Το riff του κομματιού είναι φτιαγμένο για live απόδοση και σε συνδυασμό με του οργισμένο μπάσσο που το συνοδεύει σπέρνει τα πάντα στο διάβα του. Βέβαια, breakdown, και ύστερα Morello με το χαρακτηριστικό κολπάκι με το killswitch. Μαγνήτης ένας στο τέρμα, μαγνήτης άλλος στο μηδέν, βαράς νότα διαρκείας και μετά κατευθύνεις το σήμα από τον ένα μαγνήτη στο άλλο, κάνοντας το «ντιτζεηλίκι» που έλεγα κάποτε. Εξαιρετικά καινοτόμο και φρέσκο. Μεγάλος.
		5   Rage Against The Machine - "Guerilla Radio"   Μεγάλο κομμάτι. Τι να παει κανείς για το groove του, τα φωνητικά του De la Rocha και φυσικά το φυσαρμονικοειδές σόλο. Πάλι με υψηλές οκτάβες και killswitch παίζει ο Morello και προσωπικά το βρίσκω σαν μία από τις πιο διασκεδαστικές συνθέσεις του. Η αξία του δυναμώνεται από το αμέσως επόμενο σημείο, με τον De La Rocha να ψιθυρίζει τους εμβληματικούς στίχους «It has to start somewhere It has to start sometime, what better place than here, what better time than now?». Άψογο.
		4   Rage Against The Machine - "Know Your Enemy"   Το τραγούδι από την αρχή μέχρι το τέλος είναι εξαίσιο. Το riff, το σαγηνευτικό groove που δημιουργεί τo τεράστιο rhythm section των Brad και Wilk , o οργισμένος De La Rocha... Και έρχεται το solo να τα διαλύσει όλα. Το πανέμορφο groove που έχει δημιουργηθεί ταράζεται από το φαινομενικά αταίριαστο, κακόφωνο και γεμάτο dischord solo. Λάθος. Είναι μία από τις πιο εθιστικές στιγμές του κιθαρίστα. Η «κακοφωνία» οδηγεί πάλι στο τριπάρισμα του killswitch και το ντιτζεηλίκι, που με τη σειρά του οδηγεί σε μια δυναμικότατη γέφυρα, κατευθύνοντας το κομμάτι στο θρυλικό του κλείσιμο: «All of which are American dreams...»
		3   The Nightwatchman feat Ben Harper. - "Save The Hammer For The Man"   Χα, δεν περίμενες να χωρέσω κομμάτι από τις ακουστικές δουλειές του Morello σε μια λίστα με τα καλύτερά του solo; Δεν ξέρεις τίποτα. Τίποτα. Στο εν λόγω τραγούδι ο Morello συνεργάζεται με τον πολύ Harper, και μαζί συνθέτουν τούτη την downtempo μελωδική ομορφιά. Morello στην ακουστική και Harper στην lapsteel κατά τον κύριο κορμό του κομματιού, μέχρι να φτάσει το επίμαχο σημείο όπου παρατάει την ακουστική ο πρώτος και πιάνει την ηλεκτρική. Αυτό που ακολουθεί είναι μία από τις μεγαλύτερες προσωπικές μου μουςικές εκπλήξεις των τελευταίων ετών και άλλο ένα εξαιρετικό παράδειγμα της ιδιοφυιίας που είναι ο Tom Morello.
		2   Audioslave - "Like A Stone"   Ίσως η καλύτερη στιγμή στην σχετικά σύντομη καριέρα των Audioslave, αλλά σίγουρα η προσωπική μου αγαπημένη, το Like A Stone έχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γιατί υπήρξε το πρώτο τραγούδι για το οποίο μάζεψα λεφτά για τον απαραίτητο εξοπλισμό για να το παίξω, ένα stomp delay δηλαδή και ένα whammy. Στην εκτέλεση είναι μάλλον σχετικά απλό, αλλά σε συνδυασμό τόσο με το build-up των φωνητικών του Cornell, όσο και με την ακουστική γέφυρα που ακολουθεί, είναι μία από τις πιο συναισθηματικές συνθέσεις του.
		1   Street Sweeper Social Club - "Promenade (Guitar Fury Mix)"   Τέλος, εδώ απολαμβάνουμε τον Morello σε όλο του το δημιουργικό μεγαλείο. Κάθε αξιοπρόσεκτη τεχνική που έχει χρησιμοποιήσει σε όλο το φάσμα της καριέρας του φιγουράρει σε δαύτο το φανταστικό σόλο. Από τις αρμονίες που νταβατζάρει δίχως έλεος, στις delayed κλίμακες που τοποθετεί μαεστρικά στο τέμπο του και από τις αρμονικές με whammy στο σόλο με τα δόντια, ο Morello δεν είναι τίποτα λιγότερο από τον απόλυτο μοντέρνο guitar hero. Ακους το solo, τα χάνεις. Μετά μαθαίνεις πως η συγκεκριμένη εκτέλεση του κομματιού επανηχογραφήθηκε γιατί το εν λόγω σόλο το έπαιζε έτσι μονάχα ζωντανά και ήταν μέγα κρίμα να υπάρχει μονάχα σε σκατένιες fan-made ηχογραφήσεις (άλλο που το 'χα rippάρει σαν πρωτοπαίχτηκε και του άλλαξα τα φώτα στα ρηπητ).